«Δεν ήτανε ανάγκη βασίλισσα να με κάνεις του Περού. Ανάγκη ήτανε να σκύψεις από πάνω μου, να δω στα μάτια σου εκείνα τα δυο φωσάκια. Φωσάκια που λένε ότι είμαι τ’ ονειρεμένο σου νησί στην Ωκεανία, ξωτικό, πρωτόγονο, ηλιοπλημμυρισμένο».
Ύστερα από έναν επιτυχή κύκλο 8 παραστάσεων, το Πεδίον του Άρεως μετατραπεί για δύο ακόμα μέρες -Δευτέρα 24 & Τρίτη 25 Ιουνίου- σ’ ένα πεδίο για μια σύγχρονη τελετουργία ερωτικής ενδυνάμωσης.
Πώς οι γυναίκες βιώνουν τον κύκλο του έρωτα και πώς επι-βιώνουν απ’ αυτόν;
«όμως το ξέρω πως δε γίνεται ποτέ κανείς να ελπίζει σε ολάκαιρη την ευτυχία· ένα μικρό μερίδιο να προσδοκάει μονάχα· κει που δεν το περιμένει»
Το κοινό παρακολουθεί την ιδιότυπη δοκιμασία μιας ομάδας γυναικών κατά τη διάρκεια μιας περιπατητικής περφόρμανς χτισμένης πάνω στην ποίηση της Σαπφούς, της Μάτσης Χατζηλαζάρου και της Τζένης Μαστοράκη.
Πώς μπορούν οι τρεις ποιήτριες μέσα στον χώρο και τον χρόνο να αποτελέσουν ένα σημείο πρόκλησης και υποστήριξης;
«Η κόρη μου γεννήθηκε σαν όλα τα παιδιά. Καταπώς φαίνεται, θα κάνει και γερά ποδάρια, να τρέχει γρήγορα στις διαδηλώσεις»
Μέσα από τον ποιητικό λόγο και τη σωματική αλληλεπίδραση με τον χώρο, οι έξι περφόρμερς αναμετρώνται με το γλυκόπικρο ερπετό του έρωτα, καλώντας τους θεατές σε μια διαφορετική ανάγνωση του πάρκου και του αστικού τοπίου και στη χρήση του ως καμβά για τη δική τους ερωτική αναθεώρηση.