Το νέο έργο του Μιχάλη Βιρβιδάκη «Επαρχία» σε σκηνοθεσία Γιώργου Σκεύα επιστρέφει στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής από τις 11 έως τις 26 Μαΐου και για 6 παραστάσεις.
Μια παράξενη μαύρη κωμωδία για μια παρέα νέων που στήνουν το κόλπο της ζωής τους, σχεδιάζοντας την πιο παράδοξη ληστεία τράπεζας, με φόντο τις λάσπες, τις λακκούβες και τα αδιέξοδα των επαρχιακών δρόμων.
Λίγα λόγια για το έργο
Ελληνική επαρχία. Παραμονές Χριστουγέννων. Μια παρέα νέων σχεδιάζουν το κόλπο της ζωής τους. Να ληστέψουν μια τράπεζα. Με έναν τρόπο που δεν το επιχείρησε ποτέ κανείς μέχρι σήμερα. Με έναν τρόπο που φανερώνει τα σημεία των καιρών. Δολοπλοκίες, αρρωστημένοι έρωτες, ναρκωτικά, χρήμα, παιχνίδια εξουσίας… Με φόντο τις λάσπες και τις λακκούβες των επαρχιακών δρόμων, ο Μιχάλης Βιρβιδάκης (Στην Εθνική με τα μεγάλα, Περί Φύσεως) στήνει τον καμβά μιας παράξενης μαύρης κωμωδίας που διερευνά τις σχέσεις περιθωρίου και κράτους στην ταραγμένη εποχή μας.
Ο σκηνοθέτης Γιώργος Σκεύας σημειώνει για το έργο: «Η ”Επαρχία” είναι ένα νέο ελληνικό έργο που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στη σκηνή και μάλιστα σε ένα θέατρο που η ιστορία του είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την παρουσίαση νέων κειμένων Ελλήνων συγγραφέων. Στην ”Επαρχία” ο Μιχάλης Βιρβιδάκης συνθέτει μια θραυσματική τοιχογραφία της ελληνικής πραγματικότητας στην εποχή μας.
Επτά χαρακτήρες-πρόσωπα στροβιλίζονται εγκλωβισμένα στον μικρόκοσμο τους, προσπαθώντας να βρουν διέξοδο. Τα πρόσωπα μιλούν, ενίοτε μονολογούν, οδηγούμενα μέσα από την ορμή του λόγου τους, σε μιαν έξαρση, βαθιά ποιητική. Ο λόγος τους γίνεται τελικά η ταυτότητά τους, γίνεται και είναι η ταυτότητα της ”Επαρχίας”.»
Ο συγγραφέας Μιχάλης Βιρβιδάκης σημειώνει για το νέο του έργο:
«Η ”Επαρχία” είναι ένα έργο γραμμένο για το δίκιο και το άδικο όπως κανείς το συναντά διασχίζοντας τους χωμάτινους δρόμους της ελληνικής επαρχίας, μακριά από τις βιτρίνες και την αστραφτερή ζωή των μεγαλουπόλεων. Από τη μια κωμωδία κι απ’ την άλλη δράμα. Φαιδρή κωμωδία πάνω στα λάθη και τις ψευδαισθήσεις ενός περιθωρίου, που διαρκώς υποσκάπτει το οργανωμένο κράτος και οικτρό δράμα ως προς την σοβαρότητα και το αίσθημα ευθύνης εκείνων που ανέλαβαν θεσμικά να διαφυλάξουν αυτή την οργάνωση. Χωρίς αυτό να σημαίνει φυσικά πως οι ρόλοι αυτοί, κωμωδία ή δράμα, δεν εναλλάσσονται μεταξύ τους…
Η ”Επαρχία” είναι ένα έργο που συνοψίζει σε αδρές γραμμές την ασφυξία που αισθάνθηκα ως πολίτης σε πολλές περιπτώσεις του δημόσιου βίου από την μεταπολίτευση και μετά, όμως πάνω απ’ όλα είναι μια σπουδή πάνω σε επτά ανθρώπινους χαρακτήρες που μου κίνησαν το ενδιαφέρον και προσπάθησα με τα ταπεινά μου μέσα να παρουσιάσω σαν αξιομνημόνευτες λογοτεχνικές περσόνες. Η ”Επαρχία” είναι τέλος ένα ακόμα έργο, μετά την ”Εθνική” με τα μεγάλα και το ”Περί Φύσεως”, που εκφράζει την αγωνία μου για αυτόν τον τόπο, που μέσα του μεγαλώνω, αγαπώ και υπάρχω…»
