Το Eye’s Walk Digital festival 2018 γιορτάζει την Ευρωπαϊκή Χρονιά Πολιτιστικής Κληρονομιάς και ταξιδεύει στην Άνω Σύρο και στο Κάστρο της Μυτιλήνης. Επιλέγεται ο αρχαιολογικός χώρος του Κάτω Κάστρου Μυτιλήνης ως το ιδανικό μέρος όπου η διαπραγμάτευση του ατόμου με το σύγχρονο κόσμο, τις δυνάμεις και τις αδυναμίες του μπορεί να συμβεί με ασφάλεια. Τα έργα ανοίγουν προβληματισμούς για τη θέση του ατόμου στη σύγχρονη, παγκόσμια κοινότητα.
Ο αρχαιολογικός χώρος, τόπος μνήμης, ενόρασης και σκέψης γίνεται χώρος ζωντανού ζυμώματος του παρόντος με το παρελθόν μέσω της πλέον σύγχρονης τέχνης και τεχνολογίας.
Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες:
Αγγελίνα Βοσκοπούλου/Ελλάδα, Francois Tussore/Γαλλία, Olga Guse/ Ρωσία, David Bickley/ Ιρλανδία, Φλωρεντία Οικονομίδου/ Ελλάδα, Emiliano Zucchini & Paolo Tarsi /Ιταλία, Sarawut Chutiwongpeti/ Ταϋλάνδη, Bahar Borna Faraz/ Ιράν.
Η χορογράφος Ερμίρα Γκόρο θα δημιουργήσει, ως αποτέλεσμα κοινής δουλειάς με τους καλλιτέχνες και τις διαφορετικές κοινότητες της Μυτιλήνης, μια χορογραφημένη πορεία των κατοίκων μέσα στο Κάτω Κάστρο Μυτιλήνης ως μέρος της μεγάλης εορταστικής βραδιάς του Video Installation Art.
Εάν η Ευρώπη ήταν άνθρωπος , πώς θα ήταν;
(Αγγελίνα Βοσκοπούλου, eye’s walk digital Festival, 2018)
Προβολές βίντεο: ‘Skin deep , An Hymn to Eros’,
‘Blind Travelers’ ( Εάν η Ευρώπη ήταν άνθρωπος , πως θα ήταν; )
Ακόμη λάμπει η ρήση του Μπρετόν: «Ο Άνθρωπος είναι η απάντηση, όποια κι αν είναι η ερώτηση».
Κι αυτό μπορεί να αναγνωρίσει μόνο τρεις δρόμους: την ποίηση, την ελευθερία, τον έρωτα και πρέπει να εμπνέουν τον ίδιο ζήλο και να συγκλίνουν, ώστε να συγκροτήσουν το ίδιο περίγραμμα της αιώνιας νεότητας, στο πιο μυστικό κι αφώτιστο σημείο της καρδιάς του ανθρώπου… Ο χρόνος είναι σώμα ρευστό, αλλά τι είναι αυτό που μένει από αυτή τη Ρευστότητα; Το σώμα είναι το ρούχο της ζωής. Γερνάει, πονάει, γεννάει, ματώνει, κάνει έρωτα, μεταβάλλεται και αλλοιώνεται, φθείρεται και πεθαίνει. Και είναι πραγματικά όλοι παρόντες, ακόμη και όσοι ως απόντες γίνονται σύμβολα του Κοινωνικού νου που ορίζει τι πρέπει να γίνει και πώς γίνεται.
Έκρηξη της στιγμής: είναι η επανάσταση, η νεότητα, ο έρωτας, η άρνηση, οι δαίμονες μέσα μας, οι μάχες και οι ανολοκλήρωτες καταστάσεις, όλοι εμείς τυφλωμένοι ταξιδιώτες που περνάνε… πρέπει να ξεχάσουμε όλα τα άλλα, εκτός από ένα, τη ματαιότητα της ύπαρξης… Ζωή- θέαμα , (αναφορικά στον Γκυ Ντεμπορ).
Περιπλανούμενοι σε ταινίες χωρίς εικόνες και πλοκή, ποιήματα χωρίς λέξεις, αποτελούμενα από κραυγές, ψιθύρους και βρυχηθμούς. Η Ευρώπη μας σήμερα.
Ένας κρυφός πυρήνας που προτιμάει να μένει ανέπαφος και σιωπηλός. Ένας Χάρτης που μεταμορφώνει ένα αντικείμενο στο ακριβές του είδωλο, βάζοντας σε δοκιμασία, ένα κομμάτι του Καλύτερου εαυτού μας ,παρακάμπτοντας οποιαδήποτε αντίσταση. Το είδωλο αυτό βρίσκεται εκεί μπροστά στο εικονικό μας μάτι, το οποίο μπορεί να υπάρχει η όχι. Ένας άδειος χώρος χωρίς αρχή ή τέλος. Χωρίς περιορισμούς. Μια φθίνουσα γραμμή που ρέει προς το εφήμερο, φαντάσματα ονείρων….
Η Ευρώπη σήμερα, με λόγια δανεικά , είναι μια αναπότρεπτη λογική που μας αναγκάζει να υποταχθούμε συνειδητά στην ύπαρξη που μας δόθηκε χωρίς καμία εξήγηση. «Πού θα πήγαινα αν μπορούσα να πάω; Ποιος θα ήμουν αν μπορούσα να είμαι; Τι θα έλεγα αν είχα φωνή; Ποιος τα λέει αυτά λέγοντας ότι είμαι εγώ; Δώστε μια απάντηση απλή. Κάποιος να δώσει μια απάντηση απλή». Σ.Μπέκετ.
