Οι «Ευτυχισμένες Μέρες» του Σάμιουελ Μπέκετ σε σκηνοθεσία Θανάση Δόβρη

Ο Θανάσης Δόβρης, μετά την τεράστια επιτυχία της παράστασης «Γκιακ» επιστρέφει στη σκηνή του skrow για να σκηνοθετήσει αυτή τη φορά τις «Ευτυχισμένες Μέρες» του Σάμιουελ Μπέκετ, σε καινούργια μετάφραση του Μάνου Λαμπράκη, με την Μαρία Παρασύρη και τον Κώστα Κουτσολέλο.

Λίγα λόγια για το έργο:

Μισοθαμμένη σε μια βραχώδη έρημη γη, τύμβο ή «πλατωνική» παγίδα η αντιφατική Γουίννυ ζει στο καθεστώς της συνεχούς ομιλίας που της έχει επιβάλει ένα κουδούνι και η ακίνητη σιωπή του άντρα της Γουίλυ. Ο μνημονικός λόγος, η μεταφυσική σιωπή και η ενασχόλησή της με τα αντικείμενα και τις λέξεις είναι μεταβατικά στάδια από τα οποία περνάει το εγώ για να φτάσει η στιγμή της λυτρωτικής εξαφάνισής του.

«Να μιλάς για να μιλάς είναι μια λύτρωση» διακηρύσσει ο Νοβάλις κι αυτό είναι το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο χιουμοριστικού νέο-αναρχισμού του Ιρλανδού συγγραφέα.

Ο χώρος στις «Ευτυχισμένες μέρες» έχει έναν συμβολισμό που ταυτίζεται με τον «χρόνο» και το «θάνατο». Αυτή η ατελείωτη προσμονή είναι μια παράλογη δικαιολογία ζωής.

Οι κειμενικοί Γουίνυ και Γουίλυ εμπλέκονται σε ένα ατέρμονο πήγαινε – έλα μεταξύ αυτού, του άλλου και κανενός χρόνου, ανάμεσα στο κάπου και στο πουθενά, στο εγώ, στο όχι εγώ και στο δίχως εγώ.

Η μπεκετική ιλαροτραγωδία ή τραγική φάρσα «Ευτυχισμένες μέρες», ένα έργο εύθραυστων προεκτάσεων και συμβολισμών παρουσιάστηκε πρώτη φορά το 1961 και θεωρήθηκε από την κριτική ως η «Ανάσταση της Τραγωδίας»