Αφιέρωμα στον Glenn Gould

Η Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών παρουσιάζει ένα ντοκυμανταίρ, μια συναυλία, μια συζήτηση κι ένα βιβλίο, με αφορμή τα 80 χρόνια από τη γέννηση και τα 30 από το θάνατο του μεγάλου Καναδού μουσικού Γκλενν Γκουλντ τη Δευτέρα 19 και την Πέμπτη 22 Νοεμβρίου.

Το αφιέρωμα ξεκινάει στις 19 Νοεμβρίου με την προβολή μιας ταινίας που δίνει την ευκαιρία για προσέγγιση του αινιγματικού αυτού καλλιτέχνη μέσα από μια περιδιάβαση του Τορόντο, της πόλης με την οποία συνδέθηκε ο Γκουλντ. Ακολουθεί μια συζήτηση στρογγυ­λής τράπεζας για τη σύνθετη σχέση του Γκουλντ με τις διαδικασίες της συναυλίας και της ηχογράφησης, αλλά και τις επιπτώσεις των νέων μέσων στην εκτέλεση και τη διανομή της κλασικής μουσικής.

Στις 22 Νοεμβρίου γίνεται βιβλιοπαρουσίαση ενός νέου τίτλου για τον Γκουλντ που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Νεφέλη, σε μετάφραση και επιμέλεια του Στέφανου Θεοδωρίδη. Το αφιέρωμα κλείνει με συναυλία της ελληνικής
καταγωγής εικοσάχρονης Καναδής πιανί­στριας Μαρίκας Μπουρνάκη, που θεωρείται από τα μεγαλύτερα νέα ταλέντα διεθνώς. Σε ηλικία μόλις 21 ετών, η Μαρίκα Μπουρνάκη έχει ήδη μια διεθνή καριέρα ως πιανίστρια που θα ζήλευαν πολλοί. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά ως σολίστ στα 11 χρόνια της και έκτοτε έχει εμφανιστεί σε μεγάλες αίθουσες ανά τον κόσμο και έχει λάβει αρκετές διακρίσεις.

Λίγα λόγια για τον Γκλενν Γκουλντ
Ο Γκλενν Γκουλντ (25 Σεπτεμβρίου 1932 – 4 Οκτωβρίου 1982) επικεντρώθηκε στην ερμηνεία έργων του Μπαχ, αποφεύγοντας τον κλασικό και ρομαντικό πιανιστικό Κανόνα, αλλά δίνοντας έμφαση επίσης στη μουσική των αρχών του 20ού αιώνα, κυρίως του A. Schoenberg. Πραγματοποίησε δύο ηχογραφήσεις των Παραλλαγών Γκόλντμπεργκ (Goldberg Variations), που έμειναν στην ιστορία και είναι ακόμη εξαιρετικά δημοφιλείς. Ο Γκουλντ έγινε διάσημος επίσης για τις αναρίθμητες εκκεντρικότητές του. Απαιτούσε συγκεκριμένη θερμοκρασία στα στούντιο ηχογραφήσεων, συγκεκριμένο ύψος για το πιάνο και συγκεκριμένο κάθισμα: ένα καρεκλάκι που του είχε φτιάξει ο πατέρας του και το οποίο χρησιμοποιούσε ακόμα κι όταν είχε διαλυθεί (σήμερα εκτίθεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Καναδά). Μουρμούριζε ή σιγοτραγουδούσε στη διάρκεια των ηχογραφήσεων, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατο να διαχωριστεί η φωνή του στην τελική μείξη. Ήταν υποχονδριακός, φοβόταν τα αεροπλάνα, δεν ανεχόταν να τον αγγίζουν, υπέγραφε με ένα σωρό διαφορετικά ψευδώνυμα στα σημειώματα των δίσκων του (ως τρίτο πρόσωπο ή «κριτικός»). Πέθανε το 1982 σε ηλικία 50 ετών, έχοντας σταματήσει να δίνει συναυλίες το 1964, προκειμένου να αφοσιωθεί στις ηχογραφήσεις και σε άλλα project.