Η Γκαλερί Δύο Χωριά στη Μύκονο ανοίγει τις πόρτες της για 6η σεζόν στις 12 Ιουνίου με τις ατομικές εκθέσεις του Alex Ruthner και του Pablo Benzo.
Alex Ruthner | ”Volume Ι”
Ο Αυστριακός εικαστικός καλλιτέχνης Alex Ruthner επιστρέφει στο Δύο Χωριά στη Μύκονο για την πρώτη του ατομική έκθεση με την Γκαλερί Δύο Χωριά. Η έκθεση ”Volume Ι” είναι το αποτέλεσμα 109 έργων που παράχθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας και εγκαινιάζεται στις 12 Ιουνίου, παρουσία του καλλιτέχνη.
Η πρακτική του Alex Ruthner αποτελείται από πίνακες ζωγραφικής και ψηφιακά κολάζ. Το έργο του Ruthner δέχεται πολλές ερμηνείες. Τα έργα του θέτουν ανοιχτά ερωτήματα και συνθέτουν προκλήσεις που ενεργοποιούν συνομιλίες για έναν κατακερματισμένο κόσμο. Στην εικαστική του πρακτική υπάρχει τόσο η αφαίρεση όσο και η απεικόνιση, τόσο η τεχνική σύνθεση όσο και η αφήγηση.
Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο o Ruthner δημιούργησε το ”Volume I” ή αλλιώς ένα σύνολο από 109 πίνακες που εκτίθενται σε ένα μικρό δωμάτιο στον πρώτο όροφο της γκαλερί Δύο Χωριά, συνωστισμένα στον τοίχο σε ένα οπτικά πολύβουο σύμφυρμα με τόση ζωντάνια που σχεδόν το ακούς, οι σκηνές μοιάζουν να μετεωρίζονται σαν να περιμένουν να τοποθετηθούν σε ένα αφήγημα που θα τις νοηματοδοτήσει. Κι ωστόσο κάθε «επεισόδιο» απηχεί τη δική του αλλόκοτη οικειότητα, σαν να προέρχεται από μια ιστορία που ξέρουμε ή έχουμε ακουστά, ή που έχει συμβεί σε εμάς τους ίδιους. Μολονότι πηγή έμπνευσης για τα διάφορα σενάρια είναι συμβάντα από τη ζωή του ίδιου του καλλιτέχνη, αυτά αποδίδονται σε μια ανάγλυφη αλληγορική γλώσσα που μετέρχεται συμβολισμούς, λογοτεχνικά αρχέτυπα και σκοτεινές καρικατούρες κόμικς που τους προσδίδουν μια ατμόσφαιρα παραμυθιού. Η δημιουργική αφετηρία για τους πίνακες αυτούς, ήταν οι σημειώσεις που είχε κρατήσει ο Franz Kafka σε κομμάτια χαρτιού την εποχή που προσπαθούσε να αναρρώσει από τη θανατηφόρο φυματίωση στη Δυτική Βοημία, οι οποίες ονομάστηκαν αργότερα «αφορισμοί».
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, όλοι αναγκαστήκαμε να γίνουμε «ταξιδιώτες της πολυθρόνας» για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, να σερφάρουμε στο διαδίκτυο αναζητώντας συμπόνια και συμπαράσταση, και το νόημα της ζωής. Ακριβώς όπως ένα και μόνο απόφθεγμα εμπνέει μυριάδες σκέψεις και ερμηνείες, έτσι και οι πίνακες του Ruthner σπέρνουν διαφορετικές σημασίες στο ψυχικό έδαφος κάθε θεατή. Από τη φύση τους οι εικόνες λένε απείρως περισσότερα από τις λέξεις, οι οποίες επενδύουν πάρα πολλά σε πάρα πολύ λίγα – αν δεν είναι αρκετά ακριβείς, αυτό σημαίνει και τον θάνατό τους. Οι εικόνες μοιάζουν περισσότερο με τα βιώματα· σ’ αυτές τις εικόνες μπορούμε να βιώσουμε τους εαυτούς μας.
Αντικατοπτρίζοντας τον κατακερματισμένο τρόπο με τον οποίο βιώνουμε τον κόσμο μέσω της οθόνης του υπολογιστή, η εγκατάσταση ”Volume 1” μας εξωθεί να επιλέξουμε τα πράγματα που ταιριάζουν στην οπτική μας. Έτσι, το αφήγημα εξαρτάται από εμάς· θα το γράψουμε εμείς συνθέτοντας τα καρέ του εικονοσεναρίου σε μια δική μας τραγικωμωδία. Όπως και στον επικό τόμο του Ruthner, του οποίου έπεται διαρκώς συνέχεια, ο πρωταγωνιστής είμαστε πάντα εμείς.
Στο τέλος, το ”Volume I” είναι ένα εγχειρίδιο οδηγιών για το πώς να διαβάζεται η πραγματικότητα. Ένας κατάλογος με κείμενα των Cathryn Drake και Josefine Hübler συνοδεύει την έκθεση.
Βιογραφικό καλλιτέχνη
O Alex Ruthner (γεν. 1982, Βιέννη, Αυστρία) όπου ζει και εργάζεται. Έλαβε το μεταπτυχιακό του από την Ακαδημία Καλών Τεχνών στη Βιέννη και δίπλωμα στα εικαστικά από την Ακαδημία Καλών Τεχνών στο Ντίσελντορφ. Ο Ruthner ολοκλήρωσε το πρόγραμμα Erasmus στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Η δουλειά του έχει αποτελέσει αντικείμενο πολλών ατομικών εκθέσεων, όπως μεταξύ άλλων οι Cour: Sommer, Galerie Philipp Haverkampf, Βερολίνο, Γερμανία, 2021, Amygdala Ikebana, Galerie Gabriele Senn, Βιέννη, Αυστρία, 2019 και Playing the piano to a glass of water, Ibid Gallery, Λος Άντζελες, ΗΠΑ, 2017. Τα έργα του έχουν συμπεριληφθεί σε πολλές ομαδικές εκθέσεις μεταξύ άλλων στους χώρους Grieder Contemporary, Ζυρίχη, CH John Wolf, Λος Άντζελες, t, 8. Salon, Αμβούργο, Whitechapel Art Gallery, Λονδίνο, Galerie Crone, Βερολίνο, Exit Gallery, Χονγκ Κόνγκ, National Museum of Montenegro, Τσετίνι και Galerie Gabriele Senn, Βιέννη.
Pablo Benzo | ”Some velvet morning”
H πρώτη ατομική έκθεση του Pablo Benzo στην Ελλάδα αναδεικνύει τη νοσταλγία και τον μοντερνισμό στη σύγχρονη ζωγραφική. Ο Χιλιανός ζωγράφος Pablo Benzo παρουσιάζει στα Δύο Χωριά την πρώτη του ατομική έκθεση στην Ελλάδα. Η έκθεση γίνεται μετά από έναν μήνα παραμονής του στο πλαίσιο του προγράμματος φιλοξενίας της γκαλερί στη Μύκονο.
Η έκθεση ”Some velvet morning” [«Κάποιο βελούδινο πρωινό»] περιλαμβάνει καμβάδες και έργα σε χαρτί από τη σειρά έργων που απεικονίζουν εικόνες νεκρής φύσης μέσω του Κυβισμού και της Αφαίρεσης και εγκαινιάζεται στις 12 Ιουνίου παρουσία του ιδίου.
Ο Pablo Benzo δημιουργεί έργα με νεκρή φύση από το 2011. Πρόκειται για έργα που απεικονίζουν φρούτα και στα πιο πρόσφατα έπιπλα, που προκύπτουν από το ενδιαφέρον του για γραμμές, φόρμες και χρώματα που απαντώνται στο αστικό τοπίο, τα οποία και επαναχρησιμοποιεί, αυστηρά από μνήμης, ως φορμαλιστικά στοιχεία για να δημιουργήσει νέες συνθέσεις. Κάθε έργο νεκρής φύσης έλκει την καταγωγή του από μια έντονη στιγμή, συνήθως με αφορμή ένα αντικείμενο. Όμως παρά τις απεικονιστικές του αναφορές, κάθε έργο παραμένει μη αναπαραστατικό και αυστηρά φορμαλιστικό στη σύλληψή του: ο Benzo δεν ζωγραφίζει εικόνες νεκρής φύσης κυριολεκτικά, αλλά υιοθετεί τη ροή και την κίνηση που βλέπει στα αντικείμενο με σκοπό να εγείρει υπαρξιακά ερωτήματα. Ως εκ τούτου, όλα τα έργα του πρέπει να ιδωθούν τόσο ως ασκήσεις πάνω στο χρώμα, τη σύνθεση, την ποιότητα των γραμμών, τη διαφάνεια, τη γυαλάδα όσο και ως σημειωτικές ματιές πάνω στην ανθρώπινη φύση και στην ανθρώπινη αλληλεπίδραση. Από την άποψη αυτή, τα έργα του Benzo πρέπει να κατηγοριοποιούνται περισσότερο ως πορτρέτα παρά ως έργα νεκρής φύσης.
Αντλώντας έμπνευση από τους ιμπρεσιονιστές καλλιτέχνες, τους κυβιστές ζωγράφους, τους Σουρεαλιστές, τον Morandi, τον Bacon, τον Magritte και άλλους, ο Benzo προσεγγίζει την απεικονιστική ζωγραφική όχι σαν αισθητικό αποτέλεσμα αλλά σαν διεργασία. Για το Benzo η ζωγραφική είναι μια ισορροπία μεταξύ τεχνικής και θεματολογίας. Τα έργα νεκρής φύσης που δημιουργεί προκύπτουν από την αναγνώριση ότι τα ανθρώπινα όντα δεν υπάρχουν ανεξάρτητα από το παρελθόν τους ως ξένα σώματα αλλά είναι μέρος μίας προηγούμενης πορείας που τα δημιούργησε: Κάθε άτομο αποτελεί ‘ένα στρώμα’ μιας αδιάκοπης ιστορίας. Tα έργα του Benzo αποτελούνται από ομαλές, οργανικές γραμμές από συνήθως απαλά χρώματα, όχι γιατί επιδιώκουν να αναπαραστήσουν αντικείμενα, αλλά γιατί αποτελούν μέρος ενός συνόλου που αναφέρεται σε κάτι που του είναι οικείο. Αυτό το οικείο, «το πηγαίο», παρουσιάζεται θραυσματικά στα έργα του και προέρχεται από διάφορες πηγές. Ανάμεσα σε αυτές είναι οι εμπειρίες του παρελθόντος, αναγνώσματα και άλλες ασυνείδητες εικόνες που δεν είναι αναγνωρίσιμες ούτε στον καλλιτέχνη.
To τραγούδι ”Some velvet morning” (1985) είναι ένα τραγούδι γραμμένο από τον Lee Hazlewood και αρχικά ηχογραφήθηκε από τον Hazlewood και την Nancy Sinatra στα τέλη του 1967. Οι κριτικοί έχουν προσφέρει πολλές ερμηνείες για τους στίχους του τραγουδιού. Ο Hazlewood επιβεβαίωσε ότι εμπνεύστηκε από την ελληνική μυθολογία κατά τη σύνταξη του τραγουδιού, αλλά και ότι ο ίδιος δεν ήταν σίγουρος για το τι εκφράζουν οι στίχοι του. Ο Pablo Benzo τοποθετεί τον εαυτό του στην Ελλάδα και σε μια σχεδόν διαχρονική καλλιτεχνική πρακτική και ονομάζει την έκθεση και τα έργα του με τρόπο που προσφέρουν ατελείωτες ερμηνείες.
Βιογραφικό καλλιτέχνη
Ο Pablo Benzo (γ.1982, Σαντιάγο, Χιλή) ζει και εργάζεται στο Βερολίνο. Σπούδασε γραφιστική στο Πανεπιστήμιο της Χιλής το 2009. Τα έργα του έχουν εκτεθεί σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σε όλο τον κόσμο. Επιλεγμένες ατομικές εκθέσεις περιλαμβάνουν: Inner Landscapes, BC Gallery, Βασιλεία, Ελβετία, 2021; El ruido vano en la entrada del silencio, Galería Animal, Σαντιάγο, Χιλή, 2020; The great silence of these distances, Cass Contemporary, Φλόριδα, ΗΠΑ, 2019. Επιλεγμένες ομαδικές εκθέσεις περιλαμβάνουν: Domesticity, Vollery Gallery, Ντουμπάι, Η.Α.Ε, 2021; Collectiva XII, Galería Animal, Σαντιάγο, Χιλή, 2020; The new classics show, C.O.A. Gallery, Μόντρεαλ, Καναδάς, 2019.
*Cover photo: Alex Ruthner
