“It moves and it shouts”: Μία έκθεση που θέλει να μιλήσει για την εν-συναίσθηση, τη διάχυση πέρα από τον εαυτό

Περιστρέφεται γύρω από τις αισθήσεις σε έναν κόσμο τόσο ψηφιακό όσο και «φυσικό» με υλικά και ακαθόριστα σώματα

It moves and it shouts. In my head. Shhhhhhhhh, γράφει ο Guillaume Dustan [1965 – 2005], ο οποίος εξερεύνησε λογοτεχνικά και παράλληλα βιωματικά τον ηδονισμό και τη νυχτερινή διασκέδαση, πολιτικοποιώντας την επιθυμία και την έκσταση, προτείνοντας την ατελείωτη επανάληψη μιας κατάστασης εορταστικής έντασης.

Η έκθεση IT MOVES AND IT SHOUTS θέλει να μιλήσει για την εν-συναίσθηση, τη διάχυση πέρα από τον εαυτό, το να γίνεσαι ένας χορός σκέψεων/σωμάτων προς ένα πολιτικό σώμα. Εξερευνά νέους τρόπους να αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο στο συγκείμενο της γνώσης που είναι κοινωνικά τοποθετημένη, θέτοντας παράλληλα σε μόνιμη κίνηση τις ιδέες που ορίζουν την προοπτική μας: ένα παιχνίδι διάλυσης των οριοθετημένων σωματικών-γεωγραφικών συνόρων και του διαχωρισμού μεταξύ ψηφιακού – υλικού και ενσώματου. Περιηγούμαστε σε αυτό τον κόσμο μέσα από την επιθυμία και την ευχαρίστηση, αμφισβητώντας συγχρόνως τις διάφορες ιεραρχίες τους. Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν σκέφτονται μαζί την τάξη, τη φυλή, το φύλο και τη σεξουαλικότητα, την ικανότητα και την ασθένεια, και προτείνουν νέες οικολογίες ύπαρξης.

Λεόντιος Τουμπουρής, Of particular images, 2019
Λεόντιος Τουμπουρής, Of particular images, 2019
Μαρίνα Μήλιου-Θεοχαράκη, Throat lap dance, 2019
Μαρίνα Μήλιου-Θεοχαράκη, Throat lap dance, 2019

Η έκθεση συγκεντρώνει έργα από τους Δημήτρη Ντοκατζή, Βιργινία Μαστρογιαννάκη, Μαρίνα Μήλιου-Θεοχαράκη, Μαρίνα Ξενοφώντος, Εύα Παπαμαργαρίτη, Θεόδουλο Πολυβίου & Kiss the Architect, Κοραλία Στεργίδη, Λεόντιο Τουμπούρη, Kyle Dunn και Spyros Rennt.

Η ενθύμηση και η ενόρμηση του θανάτου είναι εγγενείς στη λιβιδινική στροφή της έκθεσης. O Λακάν υποστηρίζει ότι κάθε ενόρμηση είναι ενόρμηση θανάτου και η queer αναπλαισίωσή του είναι εδώ σε διάλογο με μια οπτική που θέλει να αποφύγει την καταναγκαστική αφήγηση ενός αναπαραγωγικού μελλοντισμού. Αγκαλιάζει τόσο την ειρωνεία και την jouissance, την άρνηση της κοινωνικής ιεραρχίας και της αξίας όπως ορίζεται από το κοινωνικό, όσο και την ορμή για έναν queer φεμινιστικό κόσμο που είναι (ακόμα) αδύνατον να αρθρωθεί. Η έκθεση δουλεύει με την –και πέρα από την– αρνητικότητα, δίνοντας έμφαση στη σημασία των εκρήξεων αταξίας αλλά και στην άμεση ικανοποίηση, τη χαρά, τη σύγκρουση και την ευχαρίστηση.

Εύα Παπαμαργαρίτη, Transformative Encounters, 2018
Εύα Παπαμαργαρίτη, Transformative Encounters, 2018

Η έκθεση IT MOVES AND IT SHOUTS παρουσιάζει ζωγραφική, γλυπτική, έργα ήχου, εικονικής πραγματικότητας, εγκαταστάσεις και performance από διεθνείς καλλιτέχνες προσεγγίζοντας τις βάσεις της εμπειρίας και της αντίληψης, τις μετατοπίσεις και τις μεταβολές τους σε σχέση με δομές, αρχιτεκτονικές, δίκτυα και σώματα. Περιστρέφεται γύρω από τις αισθήσεις σε έναν κόσμο τόσο ψηφιακό όσο και «φυσικό» με υλικά και ακαθόριστα σώματα, ενώ εστιάζει σε πρακτικές που θέλουν να μεταμορφώσουν ή να χάσουν τα όρια τους επεκτείνοντας την έννοια της σωματικότητας.

Θεόδουλος Πολυβίου & Kiss The Architect, Crepuscular species, 2019
Θεόδουλος Πολυβίου & Kiss The Architect, Crepuscular species, 2019

Εγγραφείτε στο newsletter μας

Κάθε Σάββατο θα λαμβάνετε στο e-mail σας το newsletter του ελc με τις προτάσεις μας για την εβδομάδα!

Podpourri. Ιστορίες που ακούγονται

Ακολουθήστε το ελculture.gr στο Google News

το ελculture σας προσκαλεί σε εκδηλώσεις

ΓΡΑΨΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

Μία Απάντηση

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.