Τρεις γλυπτικές προτάσεις ως αλληγορίες μεταμορφώσεων και αναδιατυπώσεων, συσσώρευσης ή αλλαγής κλίμακας, ακόμη και ως δυναμικά παιχνίδια ανάμεσα σε φόρμα και αντιφόρμα.
Οι εικαστικές συνθέσεις του Γιώργου Λάππα, κατασκευές με την πυκνή ύλη μετάλλου, μας παρέχουν τύπους προσέγγισης συμβολικών κυρίως σχηματισμών, αναφορικά στην ανθρώπινη κατάσταση, στο τυχαίο, ακόμη και στην οικουμενική ηθική και σημασία της μυθοποιητικής σκέψης.
Τα «μιμητικά» αντικείμενα της Αφροδίτης Λίτη, μικρόκοσμοι σε μεγέθυνση από μέταλλα, ημιπολύτιμους λίθους και καθρέφτες, συνθέτουν ένα θαυμαστό φυσιοκρατικό σύμπαν, που επιβεβαιώνει την αντίληψη της δημιουργού για τις δομές του (Κ)κόσμου, ως κοσμήματος.
Οι αναδιατάξεις της επιδέξια μεταμορφωμένης έτοιμης πρώτης ύλης της Πέγκυς Κλιάφα, καλαίσθητα «παρασκευάσματα» αλχημείας της τέχνης, λειτουργούν σε ένα πλαίσιο επαναπροσδιορισμών του εικαστικού παρελθόντος με όρους παρόντος, προσβλέποντας σε ορίζοντα μέλλοντος.
