Όταν η Μπουλγουρά είχε ρωτήσει την Δασκοπούλου
εάν θέλει να γραφτεί στο καλλιτεχνικό σωματείο Ελληνίδων
με προσποιητή κατάπληξη εκείνη της είχε απαντήσει:
“Μα δεν έχω τίποτα εναντίον των αντρών!
Η Σίλεια Δασκοπούλου (1936-2006) έμεινε στην ιστορία σαν «η γυναίκα που ζωγραφίζει γυναίκες, καθαρά, επίκαιρα και μοναχικά». Μέχρι το τέλος της ζωής της το 2006, η καλλιτέχνις παρήγαγε σχεδόν αποκλειστικά πορτρέτα γυναικών τα οποία αντανακλούσαν είτε τους συμβατικούς κοινωνικούς τους ρόλους, είτε την ψυχολογική τους κατάσταση.
Το έργο της Δασκοπούλου στήριξε συστηματικά με ατομικές εκθέσεις από το 1962 έως και το 2000 η γκαλερί Νέες Μορφές. Όσο ζούσε, η δουλειά της εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από κοινό και κριτικούς ως μια από τις αυθεντικότερες (γυναικείες) φωνές στην ελληνική ζωγραφική.
Με στόχο να ολοκληρώσει την προσπάθεια για την επανεκτίμηση του έργου της, αλλά και να φωτίσει την ερμηνεία του μέσα από μία νέα, μετα-φεμινιστική σκοπιά, η γκαλερί CAN διοργανώνει για δεύτερη φορά ατομική έκθεση της Δασκοπούλου παρουσιάζοντας αυτή τη φορά εξαιρετικά σπάνια έργα που αποτελούνται ως επί το πλείστον από πορτρέτα ανδρών.
