Φύσα αεράκι, φύσα με, μη χαμηλώνεις ίσα με στις πικρές βουλές του Αλλάχ και σκοτεινές ψυχές των ανθρώπων. Έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί. Μ’ ένα τέτοιο τραγούδι του δρόμου να ‘ρθεις, όνειρό μου, με χάρτινο το φεγγαράκι, ψεύτικη ακρογιαλιά και τα ψεύτικα λόγια τα μεγάλα. Άλλωστε, σ’ ανατολή, σε δύση, σε κόσμο και ντουνιά την ενδεκάτη εντολή την ξέρουν μόνο οι τρελοί κι όλοι της γης οι σκλάβοι. Γι’ αυτό μάθε φυλαχτό να μην κρεμάς, γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ. Κι ο Κεμάλ υπενθυμίζει συνεχώς πώς δεν αλλάζουν οι καιροί.

Καληνύχτα Κεμάλ και Περσεφόνη, στην αγκαλιά της γης.

[Ωδή στον Νίκο Γκάτσο δένοντας «Παράλογα» τους όμορφους στίχους του για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης]

ελit της εβδομάδας: Τι γίνεται όταν η ακαδημαϊκή κοινότητα συναντά τους τηλεοπτικούς «ήρωες» της διπλανής πόρτας.

 [ Γράφει η Κατερίνα Παρρή ]