Με τη γρέζικη καθάρια φωνή, την κιθάρα ανά χείρας και το «εσύ κάτι έχεις είσαι εδώ μα απέχεις» αφήνεις πίσω σου τα μουσικά τερατάκια της τσέπης και το αυθεντικό blues του Διδυμότειχου μέσα απ’ τη στρατιωτική κόλαση του Δάντη. Είναι -άλλωστε- θέμα φαντασίας και κατάχρηση εξουσίας, όπως τραγούδησες, ρίχνοντας κόκκινο στη νύχτα σε συναυλίες και γεμίζοντας με πόσα σε θέλω κερκίδες. Εκεί στα φώτα από τους μικρούς Τερμίτες στο Λυκαβηττό, κάτι άστραψε, κάτι σαν φλασάκι.

Σαν ένα διάλειμμα που κρατάει δυο ζωές, κρατάμε τον μουσικό σου ψίθυρο για της αγάπης την ουσία και το μέτρημά της στην απουσία σ’ έναν μικρό Τιτανικό …Μα, c’ est la vie που λένε και οι Γάλλοι.

Ένας μικρός αποχαιρετισμός, σαν παυσίλυπο μέσα από τα τραγούδια του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα.

ελit της εβδομάδας: “Condo Unit 2019”, μία εικαστική συγκυριαρχία με διεθνείς γκαλερί στην The Breeder

Γράφει η Κατερίνα Παρρή