Οι επόμενες 15 μέρες είναι κρίσιμες, όπως ακριβώς η πραγματικότητα επιτάσσει και μας έχει δείξει από τον Μάρτη, ότι πέρα από την αυγουστιάτικη ανάπαυλα του ελληνικού καλοκαιριού οι 15 αυτές μέρες τελικά είναι μήνες. Σε αυτούς (όσοι κατάφεραν και είχαν προτάσεις) οι εργαζόμενοι του πολιτισμού συνέχισαν, δείχνοντας ευελιξία, προσαρμογή, έμπνευση και γιατί όχι πολλές φορές και τη θυσία βασικών πραγμάτων. Κάπως έτσι με απίθανο τρόπο φτάσαμε τελικά στη στοχοποίηση και την ευκολία χωρίς προτάσεις και αλλαγές απλά [σχεδόν] ό,τι υπάγεται στον πολιτισμό να απαγορευτεί χωρίς καμία πρόταση προσαρμογής για την αυστηροποίηση τυχόν κι άλλων μέτρων ασφαλείας, που όπως έχει δείξει και πάλι η πραγματικότητα είχαν τηρηθεί στο ακέραιο. Κρίμα για την επιλογή της ευκολίας χωρίς το μέτρημα της δυσκολίας πολλών ανθρώπων, επαγγελματιών κι όχι χομπιστών.

Τώρα μένει να καθίσουμε πιο ασφαλείς, αναπαυτικά περιποιημένοι, με φρεσκοβαμμένο ή φρεσκοκουρεμένο μαλλί, αναμφισβήτητα μια όμορφη ανάγκη (δίχως ίχνος ειρωνείας στα λεγόμενα) μπροστά στην οθόνη μας. Καλύτερα: “Run Forest run…”

Γράφει η Κατερίνα Παρρή