Κρεμάς τον «Μάρτη» στο πιο ψηλό κλαδί, έφτασε η ώρα.

Περιμένοντας τα χελιδόνια σε ένα δυστοπικό ριάλιτι που ακόμα μοιάζει με το “Contagion”. H πραγματικότητα μπλέκεται με τα ριάλιτι, το σινεμά αναμετριέται με τη ζωή και για όλη αυτή τη συγκυρία θα ακολουθήσουν πολλά ντοκιμαντέρ με «αυτόπτες μάρτυρες» εμάς. Η τέχνη του ανθρώπου για δημιουργία συνεχίζει με αποσκευές πλέον την κοινή μας εμπειρία. Το εγώ έγινε εμείς, οι μάσκες άλλωστε είναι για όλους. Τη σωστή μόνο μην ξεχάσεις να διαλέξεις, αλλιώς να βάλεις δύο. Ντοκιμαντέρ, παραστάσεις και συναυλίες από τη μικρή σου οθόνη, κι άλλες ταινίες, πάλι καλά να λες που υπάρχουν, για να μην ξεχνάς την αυτονόητη χειρονομία του αγγίγματος, και όλοι περιμένοντας… μέχρι να γίνουν όλα κανονικά. Δυναμώνοντας κι άλλο τη μουσική. Κάπως έτσι φτάσαμε στους τρίτους Χαιρετισμούς σε live streaming.

Aκολουθώντας πιστά το έθιμο αν δεν τον κρέμασες, κάψ’ τον τότε με το φως της λαμπάδας.

Γράφει η Κατερίνα Παρρή