«Ο κύκλος του Μονόκερου»: Μιλάμε με τη Σοφία Βγενοπούλου για τη νέα διαδικτυακή δράση από το Εθνικό Νέων

«Αν το νεανικό θέατρο γίνεται εμπορεύσιμο προϊόν, η μάχη για καλλιτεχνική αξία και για εκπαιδευτική εμβάθυνση είναι χαμένη»

Αντιμέτωπη με τη νέα συνθήκη που όλους μας έχει περιορίσει, η πρώτη κρατική σκηνή της χώρας περισσότερο έτοιμη από ποτέ θα έλεγε κανείς, απευθυνόμενη στους νέους παρουσιάζει μια νέα δράση με την πίστη ότι η δημιουργικότητα είναι το αντίδοτο σε κάθε κρίση. Με βασικό όχημα την παράσταση που επρόκειτο να ανεβάσει στη σκηνή στα τέλη του Νοέμβρη «Πιστεύω στους μονόκερους» του διάσημου συγγραφέα Μάικλ Μορπούργκο, προτείνει μια σύγχρονη προσέγγιση αγκαλιάζοντας την τεχνολογία, το διαδίκτυο στοχεύοντας να ενθαρρύνει την ενεργή εμπλοκή των παιδιών στη θεατρική διαδικασία  καθιστώντας τα ίδια συν-δημιουργούς.

Ο κύκλος του Μονόκερου είναι μια διαδραστική πλατφόρμα, μέσα από την οποία ο κεντρικός χαρακτήρας του έργου, η κυρία Μονόκερος, στέλνει ιστορίες στους συμμετέχοντες, στα μέλη του Κύκλου, και αναμένει τη συνέχεια. Οι ιστορίες είναι αποκλειστικά γραμμένες για τη δράση από τον αγαπημένο συγγραφέα Γιώργο Κ. Παναγιωτάκη (1o Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου – Κρατικά Βραβεία Παιδικού Βιβλίου 2018). Η δράση απευθύνεται σε σχολεία και προσκαλεί τη συμμετοχή μιας ολόκληρης τάξης. Με την εγγραφή, η Κυρία Μονόκερος στέλνει μια ιστορία, και ζητάει να τη συνεχίσουν οι μαθητές που καλούνται να συνεργαστούν για να την ολοκληρώσουν, μαθαίνοντάς τους έτσι τα «κόλπα» της γραφής.

Το πρώτο γράμμα από την κα Μονόκερο, ξεκινά έτσι:

Αγαπημένε φίλε, αγαπημένη φίλη,

Μπορείς να πιάσεις το άπιαστο; Γίνεται να φανερώσεις το άφαντο ή να δεις πράγματα που έζησαν άλλοι; H απάντηση είναι ναι. Εμείς στον Κύκλο του Μονόκερου το γνωρίζουμε καλά αυτό. Υπάρχουν, βλέπετε, λέξεις ικανές να κάνουν τα πάντα. Αρκεί να μπουν στη σωστή σειρά. Τότε θα βγάλουν ρίζες και φτερά και θα κάνουν τα μεγαλύτερα θαύματα.

Σ’ αυτή την ξεχωριστή λέσχη σας προσκαλούμε και εσάς. Ελάτε να ανταλλάξουμε ιστορίες, να μοιραστούμε σκέψεις και να ανακαλύψουμε το υλικό από το οποίο φτιάχνονται τα όνειρα. Γιατί, όπως λέμε στον Κύκλο του Μονόκερου: «Αυτό που μοιάζει αληθινό, συχνά είν’ ένα ψέμα. Κι εκείνο που λες ψεύτικο, μπορεί να έχει αίμα».
Σε περιμένουμε!

Με αγάπη, Αργυράννα

Με αφορμή αυτή τη νέα δράση, συζητήσαμε με τη Σοφία Βγενοπούλου, το πρόσωπο που κρατάει τα ηνία του Εθνικού Θεάτρου των Μικρών από το 2017.

«Ο Κύκλος του Μονόκερου» είναι μία δράση προσαρμοσμένη σε αυτή τη νέα συνθήκη ή μια δράση που ήταν σχεδιασμένη από πριν στο πλαίσιο της ενίσχυσης της διάδρασης με τους νέους;

Μια δράση που σχεδιαζόταν έτσι κι αλλιώς ώστε να προεκτείνουμε την εμπειρία μιας παράστασης και να προσκαλέσουμε τα παιδιά να αλληλεπιδρούν ζωντανά με το καλλιτεχνικό προϊόν, αλλά που πήρε την τελική της μορφή στα μέσα Αυγούστου. Όταν πια έπρεπε να σκεφτούμε πώς θα συντηρήσουμε την επαφή με το κοινό μας, αλλά και πώς θα δώσουμε ένα στίγμα ότι το θέατρο και κυρίως οι ιστορίες που λέμε εμείς οι καλλιτέχνες, οι σύγχρονοι «παραμυθάδες» αν θέλετε, είναι το καταφύγιο και η ζωογόνος δύναμη κάθε κοινωνίας. Γιατί αν σταματήσουμε να λέμε ιστορίες, και μέσα από αυτή τη λειτουργία να αποδομούμε και να αναδομούμε την ίδια τη ζωή και τον κόσμο, δεν θα μπορέσουμε να σκεφτούμε τίποτα καινούργιο, θα μείνουμε στάσιμοι και εντελώς ανίσχυροι απέναντι σε οτιδήποτε μας συμβαίνει. Αυτό είναι τόσο αυτονόητο για τα παιδιά, δεν μπορούν να το εκφράσουν έτσι, αλλά μέσα από τις ιστορίες μεγαλώνουν και δυναμώνουν. Και θέλαμε πολύ το θέατρό μας να κρατήσει μια θέση σε αυτή τη φάση της ζωής τους

Ποια είναι η συμμετοχή μέχρι σήμερα; Έχετε θετικές αντιδράσεις από τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς; Σε ποιες ηλικίες απευθύνεται;

Απευθύνεται σε παιδιά δημοτικού κυρίως, αν και νομίζω ότι κατά βούληση και γνωρίζοντας τη δυναμική και τη φυσιογνωμία κάθε τάξης  μπορούν να το δοκιμάσουν και εκπαιδευτικοί με λίγο μικρότερες ή μεγαλύτερες τάξεις. Πολλά εξαρτώνται από τον υπεύθυνο εκπαιδευτικό και τη δική του προσέγγιση και ενθουσιασμό. Είναι μόνο τρεις ημέρες που βγήκε η δράση, έχουμε μέχρι τώρα υπέροχη ανταπόκριση, το πιο υπέροχο είναι ότι έχουμε συμμετοχές απ’ όλη την Ελλάδα!

Σε τι φάση βρίσκεται η προετοιμασία της παράστασης «Πιστεύω στους Μoνόκερους»; Αν και όταν βγούμε από αυτές τις σπάνιες συνθήκες απομόνωσης το Εθνικό θα έχει ανοιχτές τις πόρτες του για τη σκηνή των νέων;

Είμαστε στις τρεις τελευταίες εβδομάδες προβών περίπου. Το Εθνικό έχει ανοίξει τις πόρτες της κεντρικής σκηνής στο κτίριο Τσίλλερ για να υποδεχθεί τους νέους. Ήταν απαραίτητο για υγειονομικούς λόγους να προσπαθήσουμε όσο μπορούσαμε να υποδεχθούμε το νεαρό μας κοινό στις πιο κατάλληλες συνθήκες. Και ελπίζουμε να γίνει όταν θα μπορεί να γίνει, πάντα με ασφάλεια για όλους. Επίσης ακριβώς επειδή η επίσκεψη από σχολικές ομάδες μπορεί να είναι δύσκολη για κάποιο καιρό, η συνέχεια της δράσης αυτής σχεδιάστηκε να γίνει στα σχολεία. Αν και όταν φυσικά θα μπορούμε να πάμε εμείς σε αυτά…

Πιστεύω στους μονόκερους, Μάικλ Μορπούργκο | Photo: ©Patroklos Skafidas

Η θεατρική εμπειρία ξεκινά πριν από την παράσταση, μέσα στην τάξη. Αυτό αναφέρεται στην ανακοίνωση της Δράσης. Πιστεύεις πως κάτι τέτοιο ενθαρρύνεται αυτή τη στιγμή από τη Δημόσια Παιδεία; Επιδέχεται βελτίωση;

Πιστεύω ότι ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις και περιορισμούς που φυσικά δυσκολεύουν το έργο όλων: της πολιτείας, των εκπαιδευτικών, το δικό μας που ασχολούμαστε με την καλλιτεχνική παιδεία, και των ίδιων των παιδιών που όσο κι αν δεν το συνειδητοποιούν πάντα τα ίδια χρειάζονται την καθημερινή πρόκληση της μάθησης αλλά και της κοινωνικής αλληλεπίδρασης, που είναι ίσως μια ακόμα πιο σημαντική πηγή γνώσης. Με δεδομένο λοιπόν ότι αυτό που συμβαίνει μοιάζει να φέρνει στο έργο όλων μας αξεπέραστα εμπόδια, νομίζω ότι η συνεργασία όλων μας έχει πολύ δρόμο ακόμα, προκειμένου η τέχνη και το θέατρο ειδικά να συμβάλλει στην εκπαίδευση με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο.

Πιστεύεις από τη μεγάλη εμπειρία σου στις σχέσεις με τους εφήβους ότι αυτή η επιδημία, αυτές οι πρωτόγνωρες συνθήκες θα αφήσουν τραύματα ή είναι μια γενιά με μεγάλη ικανότητα προσαρμογής;

Πιστεύω και τα δύο. Γιατί θεωρώ ότι κάθε γενιά καθορίζεται από τα συμβάντα του καιρού της και κάθε γενιά κουβαλάει στο βαλιτσάκι της τραύματα, που το ζήτημα είναι πώς θα τα χρησιμοποιήσει  για να μπολιάσει τη ζωή αυτή αλλά και τις επόμενες γενιές με νέα δύναμη. Οι νέοι άνθρωποι αναμφισβήτητα έχουν ορμή και πάθος για τη ζωή και μεγάλη προσαρμοστικότητα, αλλά χρειάζονται φροντίδα, τους οφείλουμε τη φροντίδα μας. Το τραύμα είναι μέρος της ζωής, αν το περιποιηθείς θα επιβιώσεις με ανανεωμένη πίστη και αγάπη για τη ζωή, αν το αφήσεις θα αφορμίσει και θα χρειαστεί ακρωτηριασμός. Σε αυτή την περίπτωση που συζητάμε, αν οι νέοι δεν φροντιστούν επαρκώς λοιπόν, φοβάμαι ότι  ο ακρωτηριασμός θα αφορά την κοινωνία σαν σύνολο, όχι μόνο τους ίδιους.

Ένα προσωπικό σχόλιο για τη βαθιά κρίση που αντιμετωπίζει το νεανικό θέατρο και την απουσία στήριξής του.

Θα μείνω στο παρακάτω σαν βασική πληγή στο νεανικό θέατρο: αν το νεανικό θέατρο γίνεται εμπορεύσιμο προϊόν, η μάχη για καλλιτεχνική αξία και για εκπαιδευτική εμβάθυνση είναι χαμένη…Και η αλήθεια είναι ότι για να μην παραδοθούμε άνευ όρων χρειάζεται στήριξη και ουσιώδης προτεραιοποίηση των στόχων μας.

Info:

«Πιστεύω στους μονόκερους» | Live streaming – Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου | 10.00 & 12.30

Κεντρική φωτογραφία άρθρου : ©Elina Giounanli

Εγγραφείτε στο newsletter μας

Κάθε Σάββατο θα λαμβάνετε στο e-mail σας το newsletter του ελc με τις προτάσεις μας για την εβδομάδα!

Podpourri. Ιστορίες που ακούγονται

Ακολουθήστε το ελculture.gr στο Google News

το ελculture σας προσκαλεί σε εκδηλώσεις

ΓΡΑΨΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.