Μετά τη μεγάλη επιτυχία που σημείωσε το Elvedon, κατακτώντας μεταξύ άλλων την πρώτη θέση στο πανευρωπαϊκό δίκτυο χορογράφων Aerowaves.Dance Across Europe, o Χρήστος Παπαδόπουλος παρουσιάζει στο «Πόρτα» τη νέα του δουλειά με τίτλο «Opus».
Το «Opus» είναι μια παράσταση εμπνευσμένη από τον κόσμο της κλασικής μουσικής. Ο όρος «κλασικός» προέρχεται από τη λατινική λέξη «classicus» και την ελληνική «κλασικός». Περιγράφει τη συμμόρφωση του ύφους και της σύνθεσης στα πρότυπα της ελληνικής και λατινικής αρχαιότητας. Η έννοια λοιπόν της κλασικής μουσικής παραπέμπει σε μια «ανώτερη» μορφή μουσικής σύνθεσης (opus) με αυστηρή δομή και πολυμορφία.
Βασικός άξονας της παράστασης είναι η μελέτη της δομής αυτής, η αποκωδικοποίηση και εν τέλει η οπτικοποίησή της ζωντανά στη σκηνή. Το «Opus» επιχειρεί να διερευνήσει το πώς οι βασικές αρχές σύνθεσης που διέπουν ένα κλασικό κομμάτι μπορούν να εφαρμοστούν σε μια εντελώς διαφορετική μορφή τέχνης όπως είναι ο χορός. Πώς το σώμα μπορεί να γίνει η οπτική εκδοχή του μουσικού οργάνου πάνω στο οποίο αποτυπώνεται η μουσική μέσω της κίνησης και πώς η παρτιτούρα του μουσικού έργου μπορεί να δημιουργήσει και την παρτιτούρα της χορογραφίας.
Ένα από τα χαρακτηριστικά της κλασικής μουσικής είναι η εναλλαγή μουσικών θεμάτων και ρυθμικών μοτίβων που δημιουργούν διαφορετικές εντάσεις μέσα στο έργο, καθιστώντας το αφηγηματικό. Στόχος της έρευνας δεν είναι να ερμηνεύσει το μουσικό έργο ούτε να υπηρετήσει τις διαθέσεις και το συναισθηματικό φορτίο που γεννά. Στόχος είναι να αποδεσμευτεί από την αφηγηματικότητα, από την τάση για ερμηνεία και να καταπιαστεί με τον ίδιο τον πυρήνα της μουσικής, αντιμετωπίζοντάς την ως ένα πολύπλοκο και δομημένο σύνολο ήχων. Πρόκειται για μια απόπειρα καταγραφής της αυτόματης αντίδρασής μας στη μουσική.
Χρησιμοποιώντας ζωντανά όργανα στη σκηνή (φλάουτο, βιολί, κλαρινέτο, βιολοντσέλο), οι συντελεστές ακολουθούν σωματικά πότε τη ρυθμική αγωγή και πότε τις μελωδικές γραμμές και προσελκύουν την προσοχή μας πότε σε ένα όργανο, πότε σε δύο, πότε σε όλη τη μουσική ως ενιαία σύνθεση, αρχίζοντας από τη σιωπή και καταλήγοντας στην ολοκλήρωση της αριστουργηματικής αυτής σύνθεσης του Μπαχ. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται ένας ιδιότυπος σκηνικός κόσμος, μέσα από τον οποίο επιχειρείται η επανασύσταση ενός νέου κώδικα ανάγνωσης του μουσικού έργου.
