Συνολικά 125 έργα 50 Ελλήνων εικαστικών καλλιτεχνών, μεταξύ των οποίων του Γιάννη Τσαρούχη, του Τάσσου και του Αλέκου Φασιανού, συνθέτουν την πρωτότυπη έκθεση «Ρεμπέτικο», που διοργανώνει ο Δήμος Αθηναίων μέσω του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας (ΟΠΑΝΔΑ), από τις 10 Φεβρουαρίου έως τις 3 Απριλίου, σε τρεις χώρους του: Στην Πινακοθήκη, στο Κέντρο Τεχνών και στο Ολύμπια, Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας».
Πρόκειται για μία έκθεση σύγχρονης τέχνης για την αγάπη, τη φυγή, αλλά και για κάθε άλλη έννοια που συνοδεύει αυτό το «μεγάλο νεοελληνικό πολιτιστικό γεγονός», όπως έχει χαρακτηρίσει το ρεμπέτικο ο συνθέτης Νίκος Μαμαγκάκης. Η έκθεση, που απευθύνεται σε όλους τους Έλληνες και ιδιαίτερα σε εκείνους που αγαπούν την παραδοσιακή μουσική, έχει στόχο να εικονοποιήσει το ρεμπέτικο και τη μυθολογία του μέσα από μια σύγχρονη οπτική.
Εκείνο που, κυρίως, εξετάζεται είναι ο τρόπος με τον οποίο «συνομιλεί» η σύγχρονη τέχνη με το ρεμπέτικο, και ο τρόπος με τον οποίο οι σύγχρονοι Έλληνες καλλιτέχνες το προσεγγίζουν και το ερμηνεύουν. Επίσης, το πώς ένας σύγχρονος εικαστικός μπορεί να συνδεθεί συναισθηματικά και να αποδώσει μέσα από εικόνες τα ρεμπέτικα τραγούδια, που, σύμφωνα με τον μελετητή του ελληνικού λαϊκού πολιτισμού Ηλία Πετρόπουλο, είναι «τα άσματα των πληγωμένων, απλών, αγνών και αισθαντικών ψυχών της Ελλάδος».
Στο άκουσμα των λέξεων ρεμπέτικο και εικαστικά, ο νους συχνά πηγαίνει στα σχέδια του Αλέκου Φασιανού για τα βιβλία του Ηλία Πετρόπουλου, στα χαρακτικά του Τάσσου για τα εξώφυλλα δίσκων της Μπέλλου, ή στους χορευτές του ζεϊμπέκικου που ζωγράφιζε με απαράμιλλο ζήλο ο Τσαρούχης. Η έκθεση «Ρεμπέτικο» έρχεται να εμπλουτίσει την εικονολογία που σχετίζεται με το ρεμπέτικο, αλλάζοντας ριζικά την οπτική του πρόσληψη. Αυτή η έκθεση, αποδεικνύει ότι το ρεμπέτικο όχι μόνο ανήκει στο παρόν, αλλά ενδύεται και νέες μορφές.
Από τα διεθνούς απήχησης έργα που δημιούργησαν οι καλλιτέχνες, διακρίνει κανείς συγκλίσεις, ομοιότητες έως και κοινά μοτίβα, όπως την «καρέκλα», η οποία εμφανίζεται σε πολλά έργα. Στην έκθεση, η ζωγραφική έχει την τιμητική της, ωστόσο περιλαμβάνει και άλλα μέσα έκφρασης, όπως είναι η φωτογραφία, η χαρακτική, το βίντεο, η ηχητική εγκατάσταση, η περφόρμανς και το βιβλίο ως έργο τέχνης.
Το «Ρεμπέτικο» συνοδεύεται από δίγλωσσο κατάλογο, ο οποίος περιλαμβάνει κείμενα των συμμετεχόντων καλλιτεχνών, προσκεκλημένων συγγραφέων (Νίκη Γιάνναρη, Χρήστος Δερμεντζόπουλος, Μάκης Μαλαφέκας, Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, Γιώργος Τζιρτζιλάκης, Θεόφιλος Τραμπούλης), καθώς και μελετητών του ρεμπέτικου, όπως ο Κώστας Βλησίδης, η GailHolst-Warhaft, ο TonyKlein, ο Γιώργος Κοντογιάννης και η Gaia Zaccagni. Όλα τα κείμενα εστιάζουν στη σημασία του ρεμπέτικου σήμερα.
*Cover photo: Άσπα Στασινοπούλου, Χωρίς τίτλο (καλύτερα να μου κοπούν _ τα πέντε δαχτυλάκια _ παρά η τέχνη πούφτιαξα _ να μπει στα σαλονάκια!), φωτογραφία
