Είχα μιλήσει πριν λίγα χρόνια -σχεδόν περιγραφικά- με τον Μιχάλη Καλκάνη με αφορμή το εξαιρετικό άλμπουμ του “Emotions”. Τότε λοιπόν είχα κάνει ένα αφιέρωμα σε 3 ακουστικούς δίσκους ετερόκλητων ήχων (Μοnonome, Melina Paxinos, Mιχάλης Καλκάνης) και συγκεκριμένα έγραφα πως όλη αυτή η μουσική που εμπεριέχεται στους δίσκους αυτούς έμοιαζε και ουσιαστικά ήταν στο άκουσμα της, μια νέα γλώσσα! Ένας ολοζώντανος, διαφορετικός, ολοκληρωμένος κώδικας επικοινωνίας.
Φτάνοντας στο σήμερα, πάτησα το play για το “Εmotions” δύο χρόνια μετά, για μια δεύτερη ανάγνωση και ταυτόχρονα ακρόαση. Αναρωτιόμουν πολύ πώς θα ήταν. Θα ανακάλυπτα κάτι διαφορετικό; Το συναίσθημα του ήχου του πώς θα έφτανε σε εμένα τώρα; Και εγώ άραγε πώς να έχω διαπλαστεί όλον αυτόν τον καιρό; Τι θα έβρισκε να λειάνει μέσα μου; Η δεύτερη ανάγνωση λοιπόν του “Emotions” από τον Μιχάλη Καλκάνη με οδήγησε ξανά στο συμπέρασμα πως είναι ένας πολύ ισορροπημένος δίσκος. Μια πολύ γλυκιά και απαλή καταγραφή των μουσικών ριζών του συνθέτη στον σημερινό σύγχρονο μουσικό κόσμο. Αυτό που με κέντρισε τότε αλλά και τώρα είναι πως δεν ξεχνάς τι ακούς. Τι θέλω να πω με αυτό; Αφενός ο χαρακτήρας του άλμπουμ είναι πολύ οριοθετημένος και έχει έναν ξεκάθαρο jazz χαρακτήρα, μουσικά σκηνοθετημένο για κοντραμπάσο. Πάνω σε αυτόν τον πυρήνα έρχονται και ακουμπάνε με πολύ περίτεχνο τρόπο προηχογραφημένοι ήχοι, loops, drums, λύρα και κλαρινέτο. Σε αυτό φυσικά όμως έχουν συμβάλει τα μέγιστα οι συνοδοιπόροι του Μιχάλη Καλκάνη ή αλλιώς το “Mihalis Kalkanis Group”. Ο Λευτέρης Ανδριώτης στην κρητική λύρα, ο Χρήστος Καλκάνης στο κλαρινέτο, ο Βασίλης Μπαχαρίδης στα drums και ο Ορέστης Μπενέκας σε keyboards και πιάνο.
Από τη μια συναντάς την Δύση και τον ευρωπαϊκό ήχο και από την άλλη την Ελλάδα και κυρίως τα Βαλκάνια χωρίς αυτό να γίνεται μονότονο και ένα μοτίβο που επαναλαμβάνεται. Χαρακτηριστικό κομμάτι της ένωσης αυτών των δύο κόσμων στο άλμπουμ θεωρώ το “Flowing”, το οποίο όπως βλέπω τώρα, 2 χρόνια πριν δεν του είχα δώσει την πρέπουσα σημασία, λόγω του ότι, η πρώτη τετράδα του δίσκου (“Alone”, “Together”, “Global Dance” και “Memories”) είναι πολύ δυνατή. Όσο γράφω και ακούω το άλμπουμ αντιλαμβάνομαι πόσο δυνατό συνθετικά είναι στην ολότητά του και πόσο όμορφα έχουν αποτυπωθεί πάνω στη μουσική τα συναισθήματα. Εκτός από το “Flowing” το οποίο τοποθετήθηκε με αυτή την ηχητική σειρά αποδεικνύοντας την ωραία ροή, πρόσεξα όσο άρμοζε και το “Escaping” αλλά και το “For You” και ξέρετε που κατέληξα; Πως δύο χρόνια πριν συνδέθηκα περισσότερο με το πρώτο μισό του δίσκου και τώρα με το υπόλοιπο. Άρα ο στόχος επετεύχθη! Το “Emotions” λείανε συναισθηματικά ανά περιόδους ό,τι είχα περισσότερη ανάγκη.
Λίγο πριν την παράσταση του Μιχάλη Καλκάνη και του group του στο Half Note την Πέμπτη 25 Απριλίου μίλησα μαζί του για το τι τον δίδαξε το “Emotions”, τα μαύρα ρούχα και την punk μπάντα της οποίας ήταν μέλος και φυσικά για την άνοιξη!
Βρισκόμαστε εδώ ξανά, δύο χρόνια μετά και η πρώτη ερώτηση που σκέφτηκα πως ήθελα πολύ μια απάντηση είναι τι σε δίδαξε, τι πήρες εσύ, από το “Emotions” από την στιγμή που το μοιράστηκες μαζί μας και ξεκίνησε το ταξίδι του μέχρι και σήμερα;
Πήρα δύναμη για να συνεχίσω το ταξίδι με τις μουσικές μου. Και δε νιώθω μόνος στο ταξίδι αυτό. Είναι κάπως μοναχική η διαδικασία όταν βρίσκεσαι στη φάση της δημιουργίας και έχεις και τις ανασφάλειές σου. Το μυαλό σου παίζει κάποια περίεργα παιχνίδια, ειδικά λίγα βήματα πριν την ολοκλήρωση. Πχ σου λέει μια φωνή: τώρα πιστεύεις ότι αφορούν κάποιον τέτοιες μουσικές αυτή την περίεργη εποχή; Γιατί το κάνεις; Είναι καλό που πειραματίζεσαι με διαφορετικά στοιχεία στις μουσικές σου; Αυτός ο τίτλος ”Emotions” δεν είναι λίγο τετριμμένος και γλυκανάλατος; Και πολλά ακόμη, πού να σας τα λέω…; (γέλια) Στη συνέχεια τη στιγμή που βγαίνει ο δίσκος αυτή η φωνή σταματάει. Και περιμένεις. Έχεις ήδη ελαφρύνει. Το feedback που έχω μέχρι και σήμερα για αυτό τον δίσκο είναι πολύ πολύ όμορφο. Μου έρχονται κάποια πολύ δυνατά προσωπικά μηνύματα από ανθρώπους που δε γνωρίζω, παίρνω πολύ δύναμη όταν σκέφτομαι ότι μπορεί η μουσική που έφτιαξα να βοηθάει, να ταξιδεύει ανθρώπους τις περίεργες αυτές ημέρες. Φυσικά από την άλλη εντοπίζω τι θα μπορούσε να είχε δουλευτεί ακόμη καλύτερα. Πάνω από όλα όμως, δε νιώθω μόνος, παίρνω δύναμη για να συνεχίσω να εξερευνώ, να δουλεύω και να εμπιστεύομαι τη δική μου προσωπική φωνή, στοχεύοντας στην επόμενη συνάντησή μας.
Ονόμασες την επερχόμενη παράσταση στο Half Note “Believe In Spring”. Αν το εκλαμβάνω σωστά κάτι θαυμάζεις στην άνοιξη και θέλεις να το επικοινωνήσεις με το κοινό. Πιστεύεις πως εκτός από μια εποχή είναι και μια διανοητική κατάσταση;
Ακριβώς! Η άνοιξη συμβολίζει το νέο ξεκίνημα. Βρέξει χιονίσει τις ίδιες μέρες κάθε χρόνο καινούρια φύλλα κάνουν την εμφάνισή τους και όλο το τοπίο γύρω φοράει τα καλά του. Τελευταία ζω λίγο πιο έξω από την πόλη και όλη αυτή τη διαδικασία την ζω για τα καλά. Πάντα εμπνέομαι από τη φύση ως άνθρωπος και ως μουσικός αλλά ειδικά φέτος το είχα λίγο περισσότερη ανάγκη νομίζω. Αλλά και πολλοί από εμάς νομίζω έχουμε ανάγκη να πιστέψουμε σε μία αναγέννηση, ένα νέο ξεκίνημα που περιμένουμε να έρθει. Δεν λέω ότι βλέπω κάποια σημάδια που δεν βλέπετε (γέλια), αυτό που λέω είναι ότι προσωπικά έχω ανάγκη να πιστέψω σε αυτό το νέο ξεκίνημα και νομίζω ότι όσοι περισσότεροι πιστέψουμε σε αυτό ίσως έρθει και πιο σύντομα. Αυτές τις σκέψεις μου ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μέσα από τον τίτλο της παράστασης αλλά και με τις μουσικές που θα σας παίξουμε την Πέμπτη.
Στο “Emotions” υπάρχουν στιγμές που οι ρίζες σου ενώνονται πολύ γλυκά με τη σύγχρονη jazz. Θέλω να μάθω αν η σχέση σου αυτή με την παραδοσιακή μουσική είχε πάντα αυτή την ισορροπία που αντιλαμβάνομαι ακούγοντας το “Global Dance” και το “Karpathos”.
Χαίρομαι πολύ που το ακούω, σε ευχαριστώ! Η σχέση μου με τα διάφορα είδη μουσικής, όχι μόνο με την παραδοσιακή, με ενδιαφέρει να είναι πρώτα από όλα μια σχέση βιώματος. Το κάθε είδος μουσικής έχει γύρω του ένα ολόκληρο βίωμα που έχει να κάνει και με εξωμουσικά στοιχεία. Αισθάνομαι το ίδιο τυχερός και ευγνώμων για την εμπειρία που είχα σε κάποιο μακρινό νησί σε ένα πανηγύρι ακούγοντας καλούς μουσικούς, πίνοντας και χορεύοντας με φίλους με την εμπειρία που είχα στο Vilagge Vanguard της Νέας Υόρκης ακούγοντας το trio του Robert Glasper. Πέρα από τη μελέτη και το ψάξιμο που έχω κάνει στα διάφορα είδη μουσικής, που θα ήθελα να έχω το χρόνο για πολύ περισσότερο αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα, νομίζω ότι το σημαντικό είναι ότι αφήνομαι ανοιχτός σε κάθε τέτοιο νέο βίωμα, το ζω! Οπότε μετά όταν φτιάχνω μια μουσική, τα διαφορετικά αυτά βιώματα – χρώματα βγαίνουν κάπως αβίαστα και όχι επιτηδευμένα.
Εντωμεταξύ δεν μπορώ να σε φανταστώ καθόλου ροκά, μεταλλά, ξέρεις, κάτι που να σε βγάζει από τον κανόνα της ορχηστρικής κουλτούρας. Πριν το κοντραμπάσο γίνει προέκταση του εαυτού σου, από ποια στάδια πέρασες;
Χαχα έπρεπε να με δεις στην εφηβεία! Ηλεκτρικό μπάσο, σκούρα ρούχα κ.λπ! Αλλά και αργότερα γύρω στα 20 για ένα διάστημα έπαιζα με την punk μπάντα Mary’s Flower Superhead (Μαριάνθη Κεφάλα, τέλειο όνομα..? )! Η αλήθεια είναι ότι θυμάμαι πολύ όμορφα κάποια βράδια που μετά τη συναυλία με την ορχήστρα, έβγαζα το κουστούμι, άλλαζα ρούχα και πήγαινα να παίξω σε άλλη συναυλία με εντελώς διαφορετικό ήχο και διάθεση. Η ροκ διάθεση υπάρχει ακόμη μέσα μου ευτυχώς και νομίζω ότι βγαίνει σαν διάθεση κάποιες στιγμές στη μουσική μου έστω και αν δεν είναι κυρίαρχη. Υπάρχουν στιγμές που αυτοσχεδιάζω στο κοντραμπάσο με δοξάρι και εφέ και φαντασιώνομαι ότι παίζω ηλεκτρική κιθάρα. Το βίωμα της ροκ μουσικής βγάζει μια αντισυμβατικότητα, μια αγριάδα, την οποία έχω ανάγκη να εντάσσω κάποιες στιγμές στη μουσική μου σαν ισορρόπηση με τα υπόλοιπα πιο καθαρά στοιχεία.
Σε αυτό λοιπόν το ανοιξιάτικο, μουσικό κάλεσμα που κάνεις στο Half Note την Πέμπτη 25 Απριλίου, τι μας έχεις ετοιμάσει;
Θα ακούσετε για πρώτη φορά αρκετά νέα κομμάτια τα οποία δουλεύουμε αυτό τον καιρό με το σχήμα. Είναι σημαντικό σε αυτό το δημιουργικό στάδιο να δοκιμάζονται κάποιες ιδέες και στο live εκτός από τις πρόβες μας. Εκεί έχεις εικόνα πολλές φορές για το τι «δουλεύει» και τι όχι. Έτσι κατά κάποιο τρόπο το κοινό παίρνει μέρος σε αυτό το σμίλευμα. Νομίζω ότι είναι πολύ ωραίο αυτό. Χαίρομαι ιδιαίτερα που με τον καιρό νιώθω άνετα να μοιραστώ μαζί σας προτάσεις και ιδέες πριν αυτές να έχουν πάρει την τελική τους μορφή. Φυσικά θα παίξουμε και μουσικές από το ”Emotions” αλλά και παλαιότερες συνθέσεις. Ανυπομονούμε!
