Φρέσκιες αφίξεις από το τυπογραφείο για απαιτητικούς αναγνώστες οι σημερινές επιλογές. Ένα βιβλίο με διηγήματα από τη Νίκη Τρουλλινού που ανήκει σε μια γενιά που ιστορήθηκε όσο λίγες, τη γενιά του Πολυτεχνείου και μια νέα ποιητική συλλογή από τη Λένια Ζαφειροπούλου, το δεύτερο βιβλίο της ποιήτριας.
[1]
Οδός Σόλωνος – Τρουλλινού Νίκη | Εκδόσεις Ποταμός
Δεκαεννέα διηγήματα περιλαμβάνει το νέο βιβλίο της Νίκης Τρουλλινού με τίτλο «Οδός Σόλωνος» που κυκλοφορεί αυτές τις ημέρες από τις εκδόσεις Ποταμός.
«Οδός Σόλωνος, οδός ονείρων συλλογικών και ατομικών. Οδός διαδηλώσεων, ερώτων, χαφιέδων, χαμένων προσδοκιών. Μυστικά και βλέμματα, αγγίγματα βιαστικά και καφές στο κυλικείο. Πεταμένα τσιγάρα, παλιά βιβλία, γέλια και ελπίδες. Όταν βρέχει γλιστρούν οι σπασμένες πλάκες στα πεζοδρόμιά της, φοβάσαι μην πέσεις, μεγάλωσες πια, τι κάνω εδώ πάλι; αναρωτιέσαι. Αλλά είσαι εδώ, στην οδό Σόλωνος, χαμογελώντας: ωραία ήταν, λες, και αφήνεις τις ματαιώσεις να παρασυρθούν με τα βρομόνερα και τ’ αποτσίγαρα στα ρείθρα του δρόμου. ”Είμαστε τυχερή γενιά”, ακούς καθαρά μέσα σου».
«Νησίδες από μια μισοκρυμμένη ήπειρο, εκείνη των πρώτων μας χρόνων που σιγά σιγά σκεπάστηκε από όσα ακολούθησαν. Κι όμως η ήπειρος είναι ακόμη εκεί, και το υπέδαφός της πλούσιο, γεμάτο από τις εμπειρίες της συγγραφέως, αλλά και από εκείνες της γενιάς της. Η Τρουλλινού ανήκει σε μια γενιά που ιστορήθηκε όσο λίγες στη νεοελληνική ιστορία, αλλά και επαινέθηκε και λοιδορήθηκε στον δημόσιο λόγο. Είναι η “γενιά του Πολυτεχνείου”, η γενιά εκείνων των νέων που γέμισαν τα προαύλια των πανεπιστημίων διεκδικώντας ελευθερία και δημοκρατία, που μοιράστηκαν τις ίδιες κινούμενες εικόνες στους κινηματογράφους, που ξεσηκώθηκαν στα ίδια θέατρα, που διάβασαν τα ίδια βιβλία, που ξαγρύπνησαν με τα ίδια όνειρα […]».
Aπό το προλογικό σημείωμα του Βαγγέλη Καραμανωλάκη, Καθηγητή Ιστορίας στο ΕΚΠΑ και πρόεδρο Δ.Ε. των Ιστορικών του Αρχείων.
[2]
Φύση μισή – Τα χειρόγραφα από το σπίτι του λόφου
Λένια Ζαφειροπούλου | Εκδόσεις Πόλις
Η Λένια Ζαφειροπούλου συνθέτει μια ποιητική συλλογή βασισμένη σε ρεαλιστικούς χαρακτήρες όπως η ίδια σημειώνει. «Στόχος μου δεν ήταν να πλάσω χωριστούς, ρεαλιστικούς χαρακτήρες, αλλά να σπάσω τη δική μου φωνή σε πολλά χρώματα και να πω την ιστορία κάθε φορά από άλλη γωνία της σκηνής. Και όσο τα πρόσωπά μου αυτονομούνταν, θέλησα να σβήσω τα ίχνη της μεροληψίας μου από πάνω τους και να μη φαίνεται ποιον απ’ όλους συμπαθώ ή σε ποιον δίνω δίκιο. Και ήμουν σαν ηθοποιός αντιμέτωπος μ’ έναν φαινομενικά αταίριαστο ρόλο που ξάφνου τού ρίχνει μια δέσμη φωτός πάνω σε θεοσκότεινες γωνιές του εαυτού του.
Στο πρόσωπο της γυναίκας-πουλί θέλησα να εξερευνήσω το μη ανθρώπινο που έχει ξεμείνει μέσα μας. Που ίσως είναι και το μόνο γνήσιο ψήγμα ελευθερίας που διαθέτουμε. Η μόνη περιοχή μας που δεν νοιάζεται για δικαίωση, εξιλέωση, υπεροχή και εξουσία».
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις 16 Απριλίου από τις Εκδόσεις Πόλις.
