Στον πολυσύχναστο κόμβο του λιμανιού του Πειραιά, ο Όμιλος MITSIS, παρουσιάζει το Mitsis N’U Piraeus Port που υπόσχεται να γίνει σημείο συνάντησης για τους ταξιδιώτες του κόσμου, τους λάτρεις της τέχνης και της γαστρονομίας. Eμπνευσμένο από την πλούσια κληρονομιά της περιοχής, εφαρμόζοντας μια σχεδιαστική γλώσσα που συνδυάζει την κομψότητα και το σύγχρονο design, το νέο ξενοδοχείο αναβιώνει ένα κτίριο πολιτιστικής κληρονομιάς που από το 1888 ως το 1967 στεγαζόταν το αποστακτήριο των οινοπνευματωδών ποτών METAXA.
Αρχιτεκτονική σύλληψη του Δημήτρη Τραβασάρου και του βραβευμένου γραφείου Divercity Architects, υπό την επίβλεψη του Διευθυντή Έργων του Ομίλου MITSIS, Σπύρου Ναουμίδη, το νέο ξενοδοχείο υπόσχεται μια εμπειρία φροντισμένη στην κάθε της λεπτομέρεια, παρουσιάζοντας μια κομψή, σύγχρονη, αλλά και προσγειωμένη εικόνα.
Τα έργα των κορυφαίων Ελλήνων καλλιτεχνών Κώστα Βαρώτσου και Κωνσταντίνου Κακανιά αποτίνουν φόρο τιμής στην αυθεντική αίσθηση της ελληνικής σύγχρονης τέχνης, προσθέτοντας δημιουργικές πινελιές στο εντυπωσιακό σκηνικό του ξενοδοχείου, μεταδίδοντας μια σύγχρονη αίσθηση και διαμορφώνοντας μια ατμόσφαιρα του παρελθόντος που συναντά το παρόν. Το graffiti στο εξωτερικό αίθριο του ξενοδοχείο, με τα έντονα γεωμετρικά του σχέδια στο μοτίβο, δημιουργία του street artist Cacao Rocks, εκπλήσσει θετικά τον περαστικό και τον επισκέπτη του ξενοδοχείου. Μια συναρπαστική συνομιλία έργων τέχνης, διαφορετικής καταγωγής, τεχνοτροπίας, ιδιομορφίας και ύφους, αρμονικά κατανεμημένων και συγχωνευμένων, μια ιδιότυπη και μοναδική συνύπαρξη του πάθους, των υλικών και του χειροποίητου που σπάνια συναντάται. Η ορμή της τέχνης σε ένα μόνο σημείο.
Η φροντισμένη παγκοσμίου κλάσης φιλοξενία του ξενοδοχείου, συμπληρώνεται από ένα all-day Bar & Restaurant, και το μοναδικό 801 Rooftop Bar που προσφέρει πανοραμική θέα στο όμορφο λιμάνι του Πειραιά και στη σύγχρονη πόλη του όπου εδώ και δεκαετίες συνυπάρχουν αρμονικά τα νεοκλασικά με τα μοντέρνα κτίρια, ανάμεσα σε συνοικίες όπου η μνήμη της προσφυγιάς συναντάται με τον κοσμοπολίτικο αέρα. Τα φώτα στο λιμάνι τη νύχτα, ζωντανά, έντονα σκιαγραφούν τις αναχωρήσεις, τις αφίξεις, τις επιστροφές. H αέναη κίνηση της ζωής που δεν χορταίνεις να θαυμάζεις από ψηλά.
Οι αυθεντικές γεύσεις της ελληνικής κουζίνας του Amber Cellar Bar & Restaurant, φέρουν την υπογραφή του Chef Δημήτρη Στειακάκη ενώ το μενού ενισχύεται από μια αποκλειστική λίστα με ελληνικά κρασιά και cocktails, πρόταση του Beverage Consultant Χρήστου Χουσέα. Η ατμόσφαιρα ισορροπεί μεταξύ οικειότητας και ζωντάνιας, στοιχεία που ενισχύονται εντέχνως μέσω της καλλιτεχνικής δημιουργίας του Κωνσταντίνου Κακανιά με τα εκλεπτυσμένα, λεπτοκαμωμένα, περίτεχνα σχέδιά του εμπνευσμένα από την ελληνική φιλοξενία, το ελληνικό καλοκαίρι, το φως και τον ήλιο.
Στο αίθριο του ξενοδοχείου μια ακόμη ξεχωριστή έκπληξη μας επιφυλάσσει το νέο διαμάντι του Ομίλου MITSIS. Μία κρεμαστή εγκατάσταση του διεθνούς καλλιτέχνη Κώστα Βαρώτσου, βασισμένο στο γυαλί, ένα υλικό που ο γλύπτης έχει ανακαλύψει και αγαπήσει εδώ και πολλά χρόνια.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Όμιλος MITSIS συνεργάζεται με τον Κώστα Βαρώτσο:
«Η σχέση μας πλέον μετά από τόσα χρόνια συνεργασίας και εμπιστοσύνης θα έλεγα πως είναι περισσότερο φιλική παρά επαγγελματική. Έχω συνεργαστεί άψογα με τον Όμιλο όλα αυτά τα χρόνια ξεκινώντας με το έργο που διακοσμεί την είσοδο του ξενοδοχείου Sofitel Athens Airport. Ήμουν ιδιαίτερα ικανοποιημένος με το αισθητικό αποτέλεσμα αλλά και τη συνεργασία τότε.
Σήμερα για το νέο ξενοδοχείο σχεδιάζει μια κρεμαστή εγκατάσταση και όπως ο ίδιος αναφέρει: «Πρόκειται για ένα εσωτερικό έργο που θα τοποθετηθεί στο αίθριο του ξενοδοχείου. Δωμάτια του ξενοδοχείου έχουν θέα προς το αίθριο και το έργο θα είναι ορατό δημιουργώντας μια ξεχωριστή εμπειρία στους πελάτες. Πρόκειται για μια εγκατάσταση από υαλομάζες και φυσικές πέτρες που κρέμεται από την οροφή του αιθρίου, μια απαραίτητη συνθήκη σε χώρους με μεγάλα μεγέθη και ύψη».
Κατά τη διάρκεια της πολυετούς δημιουργικής του πορείας, ο Κώστας Βαρώτσος αντιμετώπισε πολλές προκλήσεις και δυσκολίες προερχόμενες κυρίως από τις διαστάσεις των χώρων, μέσα ή έξω από τους οποίους είχε κληθεί να σχεδιάσει έργα του.
«Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που είχα να αντιμετωπίσω όταν άρχισα να αναλαμβάνω έργα στην Αμερική, ήταν τα μεγάλα μεγέθη των ξενοδοχείων, αυτοί οι εγωιστικοί αρχιτεκτονικοί χώροι όπου ακόμα και ένα τεράστιο γλυπτό μπορεί να φαντάζει με μπιμπελό. Η παρέμβασή μου επομένως στους χώρους έπρεπε να γίνει σημειακά, υπογραμμίζοντας δηλαδή τους χώρους με σημεία. Το γλυπτό από φυσικές πέτρες επεκτείνεται στα σημεία μέσα στον χώρο καθ’ ύψος προσδίδοντας ενέργεια αλλά και μια αφήγηση».
Τι σημασία διαδραμάτισε η ιστορία του κτηρίου στην εκπόνηση του έργου; Η ιστορία του Πειραιά σας επηρέασε για τη δημιουργία του συγκεκριμένου έργου;
Καθώς πρόκειται για ένα εσωτερικό και εσωστρεφές έργο, δεν επιδίωξα να του προσδώσω περιγραφικά στοιχεία. Στο γλυπτό που έχω δημιουργήσει και διακοσμεί την είσοδο του ξενοδοχείου Sofitel Athens Airport υπήρχε σχέση ανάμεσα στο εσωτερικό και στο εξωτερικό περιβάλλον. Εκεί χρησιμοποίησα το στοιχείο του νερού ως αναφορά στον εξωτερικό χώρο, ώστε να δημιουργήσω αυτό τον συσχετισμό. Στην περίπτωση του νέου ξενοδοχείου Mitsis N’U Piraeus Port ο επισκέπτης του ξενοδοχείου και θεατής του γλυπτού βρίσκεται ήδη εντός του χώρου. Έτσι το γλυπτό μοιάζει τελικά με μια μικρή έκπληξη που το ίδιο το ξενοδοχείο του προσφέρει. Η πόλη του Πειραιά δεν βρισκόταν στο μυαλό μου ως σκηνικό και αυτό μου έδινε μεγάλη ελευθερία για τη δημιουργία ενός εσωτερικού αφηγήματος λίγο εσωστρεφούς, που σε κάνει να ονειρεύεσαι.
To έργο που βρίσκεται στο αίθριο του ξενοδοχείου, θα είναι ορατό από συγκεκριμένα δωμάτια καλώντας τους επισκέπτες να το ανακαλύψουν στον προσωπικό τους χώρο και χρόνο και να αισθανθούν σαν να το φιλοξενούν στο ίδιο τους το σπίτι. Πόσο διαφέρει αυτή η εμπειρία της πρόσληψης του έργου από το κοινό, σε σύγκριση με τη θέαση ενός έργου σε έναν αμιγώς δημόσιο χώρο, όπως μία πλατεία ή ένα μουσείο;
Καθώς το έργο δεν είναι τοποθετημένο εσωτερικά σε ένα μουσείο αλλά στο εσωτερικό ενός ξενοδοχείου που θεωρείται δημόσιος χώρος, αυτό διέπεται ακριβώς από τους ίδιους κανόνες. Η μόνη διαφορά είναι, πως η εμπειρία θέασής του έχει θετικό πρόσημο, είναι δηλαδή μάλλον σε πλεονεκτική θέση σε σχέση με ένα έργο τοποθετημένο στο κέντρο μιας πόλης. Βλέπετε μια πόλη είναι ένας οργανισμός σε διαρκή εξέλιξη και αυτό αποτελεί από μόνο του μια μεγάλη πρόκληση στην τοποθέτηση ενός έργου. Η πόλη η ίδια είναι ο αισθητικός ανταγωνιστής σου και εσύ τελικά ο χαμένος, γιατί η πόλη είναι πιο δυνατή από σένα. Αυτό είναι και το μεγάλο στοίχημα: πώς θα επιβιώσει ένα έργο καλλιτεχνικά μέσα στη πόλη.
Σε περιπτώσεις όπου έργα στεγάζονται σε χώρους, όπως ένα ξενοδοχείο, πόσο σημαντικό είναι η έμπνευση να είναι αμφίπλευρη μεταξύ των αρχιτεκτόνων και των δημιουργών των έργων τέχνης;
Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει ώσμωση μεταξύ των ειδικοτήτων για να μπορέσει να προκύψει ένα αποτέλεσμα ενιαίο μέσα από τη σύνθεση και όχι την ανάλυση.
Στην παρούσα περίπτωση δεν υπήρξε κάποια ανάγκη συνεργασίας με τους αρχιτέκτονες, καθώς το έργο μου δεν διακοσμεί την πρόσοψη. Αυτό μου επέτρεψε να λειτουργήσω αυτόνομα, γιατί η τοποθέτησή του γίνεται σε έναν ουδέτερο αρχιτεκτονικά χώρο. Η συνεργασία αρχιτεκτόνων και καλλιτεχνών μπορεί να προσφέρει καταπληκτικά πράγματα. Ειδικά στη διαμόρφωση έργων που προορίζονται για δημόσιους χώρους.
Το έργο σας παρουσιάζει ποικιλία στα υλικά, από γυαλί μέχρι πέτρα και σίδηρο. Θα μπορούσατε να μοιραστείτε πώς η επιλογή σας στα υλικά επηρεάζει τον σχεδιασμό και την υλοποίηση των γλυπτών σας, ιδιαίτερα όσον αφορά στη μεταφορά των συναισθημάτων και θεμάτων που συχνά εξερευνάτε;
Το υλικό έχει μια κουλτούρα από μόνο του. Όμως στη δική μου δουλειά δεν το χρησιμοποίησα έτσι, δεν ήθελα να μιλήσει δηλαδή το υλικό μου αλλά να μιλήσω εγώ. Έφτασα στο γυαλί μέσα από μια ανάλυση του χώρου και του χρόνου αλλά και της ανάγκης να δημιουργήσω με διαφανή υλικά εκφράζοντας τον ίδιο τον χώρο. Επιθυμία μου ήταν το κενό του χώρου να γίνει το υλικό μου. Άρα χρειαζόμουν διαφανή υλικά που επιτρέπουν τη διάχυση του φωτός. Έτσι έφτασα στο γυαλί, ένα υλικό που μου έχει δώσει μεγάλη χαρά και διαρκώς μου δίνει νέα πράγματα. Όμως το γυαλί δεν πρέπει να γίνει μανιέρα. Μπορεί σε κάποια άλλη περίπτωση να είναι εντελώς ακατάλληλο. Η έννοια με ενδιαφέρει περισσότερο.
Στη Λουκέρνη για παράδειγμα χρησιμοποίησα συρματόσκοινο, σίδερο, τσιμέντο (σημ. γίνεται αναφορά στο έργο του με τίτλο «Tension-Energy» μια βελόνα από χάλυβα με συρματόσχοινο υψηλής τεχνολογίας που συνδέεται με τη δεύτερη πλατεία, σχεδόν 200 μέτρα μακριά για να στηρίξει ένα κοίλο ημισφαίριο από σκυρόδεμα βάρους πολλών τόνων).
Το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε μία ταχύτατη ανάπλαση στον Πειραιά καθώς και έντονη δραστηριότητα στους τομείς της γαστρονομίας και του πολιτισμού στην περιοχή. Πόσο καθοριστική είναι η τέχνη στη διαμόρφωση της ταυτότητας της περιοχής;
O Πειραιάς ήταν για πολλά χρόνια υποβαθμισμένος, εγκαταλελειμμένος. Σήμερα, σταδιακά αλλάζει μορφή. Αυτή είναι άλλωστε και η φυσική εξέλιξη των πόλεων. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι πόλεις είναι ζωντανοί οργανισμοί, κάτι που καθιστά την τοποθέτηση ενός έργου τέχνης μέσα στον δημόσιο χώρο τους, ένα δύσκολο και απαιτητικό εγχείρημα.
Ο Πειραιάς βρίσκεται σε αναζωπύρωση. Για να διαμορφώσει η τέχνη την ταυτότητά του, οφείλει να έχει να πει κάτι, διαφορετικά δεν έχει νόημα. Και δυστυχώς, τη σημερινή εποχή, η τέχνη διανύει μια εσωστρεφή φάση σε όλη την Ευρώπη. Αυτή τη δεκαετία η τέχνη αντί να προτείνει, περιγράφει τα πράγματα. Παραπαίει μεταξύ δημοσιογραφίας και αστείου. Μάλιστα η τάση που υπάρχει να είμαστε politically correct έχει μετατραπεί σε μια φασιστική δύναμη που πάγωσε την τέχνη, πάγωσε τη δημιουργικότητα και υποφέρει μέσα σε περιβάλλοντα συντηρητικά, όπου τα ανήσυχα πνεύματα δεν έχουν θέση.
Η πορεία σας από τη Ρώμη μέχρι τη Νέα Υόρκη καταδεικνύει μια εξαιρετική διεθνή εμπειρία. Πώς πιστεύετε ότι η πολυπολιτισμική αυτή προέλευση έχει επηρεάσει την τέχνη σας;
Εγώ είμαι ένας καλλιτέχνης που με πείσμα και δυσκολίες αποφάσισα να μείνω στην Ελλάδα. Δημιουργώ στην Ελλάδα και τα έργα μου γεννιούνται στην Ελλάδα. Στο εξωτερικό πηγαίνω γιατί με καλούν, είμαι ένας «εξαγωγέας τέχνης». Και κάθε φορά που βρίσκομαι μακριά από την Ελλάδα έχω το εθνόσημο στο χέρι μου. Δεν εκφράζω κανένα καλλιτεχνικό κίνημα του εξωτερικού, ούτε ανήκω σε κάποιο από αυτά. Είμαι ένας Έλληνας καλλιτέχνης και ό,τι κάνω είναι ελληνικό. Εδώ εντοπίζω και ένα λάθος που συχνά κάνουν οι νέοι. Νομίζουν ότι αντιγράφοντας ξένους καλλιτέχνες θα γίνουν διεθνείς. Μόνο όταν κατανοήσεις και εκφράσεις τον πολιτισμό σου μπορείς να γίνεις διεθνής. Αυτή είναι η μοναδική σου δύναμη. Η έμπνευσή μου δεν προέρχεται από το εξωτερικό. Προέρχεται από τη χώρα μου. Και όταν βρίσκομαι εκτός, δεν βλέπω την ώρα να γυρίσω στην Αίγινα.
Ακολουθήστε το ξενοδοχείο Mitsis N’U Piraeus Port στο Facebook και το Instagram.
Αριστείδου 16-20, 18531 Πειραιάς
Τηλέφωνο: +30 2144091060
Email: [email protected]
Website: https://www.mitsis.com/en/hotels/nu-piraeus-port
