«The Boy 2029 Pt. 1
Σύνοψη:
Σε μια δυστοπική Αθήνα στο κοντινό μέλλον, ένα από τα αναγεννημένα Αγόρια βολτάρει στα ερείπια των κινηματογραφικών αιθουσών ψάχνοντας για επίχρυσα κολλάρα ανθρώπων. Τα σπρώχνει στη νέον αγορά του Κολωνακίου για μια δόση κόκκινου 22Φ. Τα βραδιά ξαπλώνει στις ράγες του μετρό για να προφυλάσσεται από τους Ευθύνες που έρχονται στον ύπνο σου και σου πειράζουν τη μύτη με φτερό κότας. Μια μέρα γνωρίζει την Στάχτη, ένα κορίτσι πτώμα που δεν πρόλαβε την Αναγέννηση. Την φορτώνει στο BMX του και ξεκινάει για να βγει έξω από τα σύνορα της πόλης, εκεί που υπάρχουν ακόμα επίσημα νεκροταφεία για να πάρει από τα κεντρικά το χαρτί ΙΦ228 κάθετος 31 που χρειάζεται για να ξεκινήσει η διαδικασία της Αναγέννησης. Στον δρόμο για την Άκρη φαντασιώνεται τον ήχο της φωνής της Στάχτης να μιμείται τον ήχο των πουλιών.
The Boy 2039 Pt. 2
Σύνοψη:
Δέκα χρόνια μετά η Αθήνα ζει την ακμή του Νέου Πολιτισμού. Η εγκληματικότητα είναι δημοκρατία. Η τέχνη βασίζεται πάνω στις αρχές του νεοκαννιβαλισμού και προκαλεί τον παγκόσμιο θαυμασμό. Καβαλέτα, πινέλα, μουσικά όργανα και κάμερες όλα πια φτιαγμένα από ανθρώπινα κόκκαλα. Το σημαντικό στην τέχνη είναι πια το υλικό εγγραφής και όχι το αποτέλεσμα. Σε αυτό το σκηνικό το αναγεννημένο Αγόρι μαζί με την αγαπημένη του Στάχτη καβαλάνε κάθε σούρουπο τα BMX τους και μαζεύουν από τα σκουπίδια το πεταμένο κρέας από τα εστιατόρια. Στο εργαστήριο τους σε κάποιο ημιυπόγειο του Παρθενώνα ξαναδίνουν ζωή στα υπολείμματα κρεάτων και φτιάχνουν τα Σίκλο, ζόμπι κατοικίδια ζώα που γίνονται ανάρπαστα στην Expo του Παρισιού και πουλιούνται σε πολυεθνικό κολοσσό. Η τιμή για τα δικαιώματα των Σίκλο ανέρχεται σε όλο το «υλικό» του νεκροταφείου Περ Λασεζ. Το Αγόρι και η Στάχτη επιστρέφουν στην Αθήνα πάμπλουτοι. Στο δρόμο της επιστροφής η Στάχτη του εκμυστηρεύεται ότι είναι έγκυος. «Άνθρωπος ή αντικείμενο» ρωτάει το Αγόρι. «Αντικείμενο» απαντάει η Στάχτη. «Ένα κουτί. Δεν ξέρω ακόμα τι θα έχει μέσα».»
