Η ατομική έκθεση του Αλέκου Κυραρίνη με τίτλο “Visibilium et invisibilium” παρατείνεται έως τις 28 Φεβρουαρίου 2021 με την επαναλειτουργία της Citronne Gallery.
«Στα έργα του Αλέκου Κυραρίνη ο χώρος είναι αβαθής, αντιφυσιοκρατικός. Ο καλλιτέχνης αρνείται την τρίτη διάσταση της δυτικής τέχνης, με απόλυτο σεβασμό όμως στις μοντερνιστικές κατακτήσεις των αρχών του εικοστού αιώνα. Πρότυπα του Κυραρίνη είναι τα αρχέτυπα της τέχνης στην εγγύς, και όχι μόνον, Ανατολή. Είναι τα Ακηλίδωτα Αρχέτυπα για τα οποία μιλά ο Κόντογλου. Ο χώρος του κατακλύζεται από πολυποίκιλα διακοσμητικά μοτίβα που κατάγονται από ένα ευρύτατο χρονικό φάσμα, από το μακρινό παρελθόν ως το παρόν: από τον κόσμο της ύστερης αρχαιότητας ως τους βυζαντινούς και μεταβυζαντινούς χρόνους· και από εκεί στη λαϊκή μαρμαρογλυπτική και ξυλογλυπτική και στον Νίκο Γαβριήλ Πεντζίκη. Κάθε μοτίβο εντάσσεται οργανικά στην εκάστοτε σύνθεση, γιατί έχει επιλεγεί με βαθιά γνώση του συμβολισμού και της οπτικής του βαρύτητας.»
Ο επιμελητής της έκθεσης Ν.Π. Παΐσιος βρίσκει στο έργο του Αλέκου Κυραρίνη συγγένειες / επιρροές, όπως «η ισλαμική καλλιγραφία, ο βιομορφισμός του Μιρό, η Art Brut του Jean Dubuffet, η φίνα γραμμή, τα παιχνιδίσματα και η ειρωνεία του Paul Klee. Πρόκειται για ένα ευρύτατο καλειδοσκόπιο επιρροών, που είναι καλά κρυμμένες τις περισσότερες φορές. Η παλέτα έχει περιοριστεί σε τρία βασικά χρώματα (λευκό, κόκκινο μαύρο, με ελάχιστα ίχνη γαλάζιου). Η επιφάνεια είναι εξαντλητικά δουλεμένη με ξυσίματα, σβησίματα, επιζωγραφίσεις, αλλεπάλληλες επιστρώσεις και εναποθέσεις ποικίλων υλικών με βάση την αυγοτέμπερα. Το αποτέλεσμα θυμίζει παμπάλαιες τοιχογραφίες, παλίμψηστα με τη μαλαματοκαπνισμένη πατίνα του χρόνου, ανταύγειες της αιωνιότητας. Ο ίδιος βέβαια, σαν peritissimo alchimista, δεν αποκαλύπτει ποτέ τα μυστικά της τέχνης του.»
Η έκθεση συνοδεύεται από δίγλωσσο κατάλογο που περιλαμβάνει αναλύσεις όλων των έργων.
Μπορείτε να δείτε το σχετικό βίντεο – περιήγηση του σκηνοθέτη Αλέξανδρου Αβρανά εδώ.
