Η ιστορικός Τέχνης Μπία Παπαδοπούλου αναφέρει: «Η Άρτεμις Ποταμιάνου συνθέτει ένα περιβαλλοντικό, πολυεπίπεδο αφήγημα για τη γυναικεία συνθήκη που ξεδιπλώνεται στο χώρο και το χρόνο. Η αμφισβήτηση των δομών της κοινωνίας και της τέχνης που χαρακτηρίζει την εικαστική εργασία της, την απασχολεί και εδώ όπως δηλώνει ο τίτλος της έκθεσης ”Your history, it’s not my story”.
Τα δεδομένα τίθενται εξαρχής με τον ακινητοποιημένο, σχεδόν περιφραγμένο χώρο που υποδέχεται τους θεατές. Η έννοια του περιορισμού που υπεισέρχεται εδώ συνδυάζεται με την γραπτή πληροφορία ότι η Άρτεμις Ποταμιάνου αναφέρεται στο σύνολο των έως τώρα γυναικείων συνθηκών, το οποίο αντιπαραθέτει με την ιδέα του άπιαστου ακόμα ονείρου περί ελευθερίας και πραγματικής ισότητας.»
Η κεντρική εκθεσιακή αίθουσα μεταφορικά μεταμορφώνεται σε κλουβί το οποίο φιλοξενεί περίτεχνα κλουβιά πουλιών που με τη σειρά τους εσωκλείουν στο εσωτερικό τους μικρότερα κλουβιά. Οι εικόνες μέσα στην εικόνα, πραγματικότητες μέσα στην πραγματικότητα δημιουργούν διαδοχικούς τεχνητούς κόσμους και επίπεδα εγκλεισμού.
Τα κλουβιά, κελιά που παραπέμπουν στο Πανοπτικόν του Michel Foucault, λειτουργούν ως διαχωριστικά στοιχεία. Διαφοροποιούν το εσωτερικό από το εξωτερικό πεδίο, παγιδεύουν τους θεατές στον κενό, ενδιάμεσο χώρο ενώ ταυτόχρονα ορίζουν λαβυρινθώδεις διαδρομές διαφυγής.
Ένα ακόμα περιβαλλοντικό cabinet of curiosities στήνεται σε ξεχωριστό δωμάτιο της γκαλερί για να φιλοξενήσει το τελευταίο κεφάλαιο της φεμινιστικής ιστορίας της Ποταμιάνου. Το περιβάλλον συνομιλεί με δύο κορυφαία λογοτεχνικά έργα του 19ου αιώνα: Το Άγνωστο Αριστούργημα του Honoré de Balzac –απ΄ όπου και ο τίτλος της συγκεκριμένης εγκατάστασης– και το Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ του Oscar Wilde.
