«Πάντα κατέγραφα τις σκέψεις μου, από μικρός. Ίσως να φταίει ότι δεν έχω και πολύ καλή μνήμη. Και ακριβώς επειδή καταγράφω ερεθίσματα, συνειδητοποιώ ότι κάποιες φορές το μυαλό μου σκαλώνει σε συγκεκριμένα πράγματα κι εκεί καταλαβαίνω ότι ήρθε η γέννηση μιας νέας ιδέας. Έτσι ξεκίνησαν όλα τα έργα μου. Από πολύ μικρά κίτρινα post it που πήραν χώρο». Γιάννης Καλαβριανός
Σε αυτό το podcast, η δραματολόγος και κριτικός θεάτρου Σοφία Ευτυχιάδου συνομιλεί με τον συγγραφέα, ηθοποιό και σκηνοθέτη Γιάννη Καλαβριανό για όσα έχουν καθορίσει τον ίδιο ως άνθρωπο και καλλιτέχνη: η ιατρική και το θέατρο ή πώς τον «έκλεψε» το θέατρο από την ιατρική, οι θεατρικές σπουδές στη Θεσσαλονίκη –το Εργαστήρι της Πειραματικής Σκηνής της «Τέχνης» και το Τμήμα Θεάτρου του ΑΠΘ–, η συνεργασία με τον Βασίλη Παπαβασιλείου, η κάθοδος στην Αθήνα και η επεισοδιακή πρώτη παράσταση στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, η ίδρυση της ομάδας Sforaris, η πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών και την Επίδαυρο, η ματιά του για την προσέγγιση των κλασικών κειμένων σήμερα.
Η συζήτηση αποκαλύπτει και …μυστικά για τον συγγραφέα Καλαβριανό: πώς γεννήθηκαν οι ιδέες για το Γιοι και κόρες, τη Γρανάδα, το Αβελάρδος και Ελοΐζα, τι πιστεύει για τη νεοελληνική δραματουργία, ποιους Έλληνες συγγραφείς ξεχωρίζει και αγαπά, από πού αντλεί έμπνευση.
«Όταν πηγαίνω ένα ταξίδι πάντα επισκέπτομαι τα νεκροταφεία των πόλεων», λέει. «Έχω ένα τεράστιο αρχείο με φωτογραφίες από νεκροταφεία. Μου φαίνεται ότι εκεί βλέπεις καταγεγραμμένη όλη την ιστορία των πόλεων, την αισθητική των κατοίκων, το πώς αντιμετωπίζουν το φαινόμενο του θανάτου. Ένα νεκροταφείο στο Μιλάνο, για παράδειγμα, δεν έχει τίποτα κοινό με ένα νεκροταφείο στη Σουηδία».
