Το έργο του Αλμπέρ Καμύ «Παρεξήγηση» παρουσιάζει η θεατρική ομάδα ΡιSκο σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Οικονόμου, στις 6, 7 και 8 Φεβρουαρίου στο θέατρο «Μελίνα Μερκούρη».
Ένα έργο σύγχρονο και κλασικό, σκληρό, δραματικό, αληθινό, που έχει στον πυρήνα του οικογενειακές σχέσεις αγάπης και μίσους. Η νοσταλγία του εξόριστου γιού, του «ξένου», που επιθυμεί να ξαναβρεί την οικογένειά του, την πατρίδα του, θα φέρει σε σύγκρουση τη λογική και το συναίσθημα. Το σκοτάδι και το φως. Όλα τα πρόσωπα της τραγωδίας λειτουργούν αλαζονικά και ασυναισθήτως εγωκεντρικά και γι’ αυτό προκαλούν την ύβρη.
Ο γιος επιστρέφει στο σπίτι μετά από είκοσι χρόνια εξορίας. Η μάνα και η αδελφή του, που συντηρούν ένα πανδοχείο, έχουν ξεχάσει την όψη του. Αυτός, αδυνατώντας να βρει τις κατάλληλες λέξεις, δεν αποκαλύπτεται πριν τις «γνωρίσει». Εκείνες, απελπισμένες από τη ζωή, ασφυκτιώντας σε μια σκοτεινή και ανήλιαγη χώρα, όπου κανείς δεν χαμογελά, δολοφονούν τους μοναχικούς πελάτες τους για να τους κλέψουν. Αυτός κι η γυναίκα του έρχονται από την Αφρική, το φως και τη θάλασσα, εκεί όπου οι δύο γυναίκες ονειρεύονται να πάνε. Τέσσερα πρόσωπα, ήρωες μια σύγχρονης τραγωδίας και ένα πέμπτο, βουβό, ενός αινιγματικού υπηρέτη, που «σκηνοθετεί» την εξέλιξη της δράσης.
Ένα έργο σε ένα σκηνικό, χωρίς πόρτες, χωρίς παράθυρα, χωρίς διέξοδο διαφυγής, με μια αναπόφευκτη είσοδο, αυτή της γέννησής σ’ έναν κόσμο όπου το μοιραίο κυριαρχεί. Ένα έργο επαναστατικό, και κατά βάθος αισιόδοξο, γιατί περιέχει την ηθική της ειλικρίνειας. Εάν ο άνθρωπος θέλει να αναγνωρίζεται, πρέπει απλώς να λέει ποιος είναι. Αν σιωπά, ή ψεύδεται, ή λειτουργεί αλαζονικά, τότε πεθαίνει μόνος και το σύμπαν γύρω του βουλιάζει στη δυστυχία. Αντίθετα, αν μιλήσει τη γλώσσα της αλήθειας, θα έχει βοηθήσει τους άλλους και τον εαυτό του να γίνουν καλύτεροι. Ένα σύγχρονο έργο, που μιλά για ένα σύμπαν όπου όλα συνωμοτούν για να εκτροχιάσουν τον ανθρωπισμό μας, σε μια Ευρώπη χωρίς ορίζοντα.