Η Ρενέ Ρεβάχ από μικρή εξοικειώθηκε µε τις καταδύσεις και το βυθό, κάτι που σε πολλούς φαίνεται µακρινό και ίσως µας φοβίζει μερικές φορές. Μας φοβίζει οτιδήποτε δεν είναι ορατό κάτω από τη επιφάνεια του νερού.
Ένα βράδυ είδε έναν από τους ανθρώπους της Σχεδίας, να στέκεται και να πουλάει το περιοδικό. Τον πλησίασε και του μίλησε και στο άκουσµα της φράσης: «Προσπαθώ να βγω στην επιφάνεια», πήρε την απόφαση να γίνει αυτή η έκθεση. Όλα τα φωτογραφικά καρέ κάτω από την επιφάνεια του νερού, πήραν µία άλλη διάσταση για τους συνανθρώπους µας που βρίσκονται στην αφάνεια, πολλές φορές χωρίς στέγη και φαγητό. Σκέφθηκε πως και εµείς έχουµε χαθεί, έχουµε µεταµορφωθεί, δε βλέπουμε, ότι και ένας κοντινός µας άνθρωπος, είναι κάτω από την επιφάνεια και βυθίζεται, δε μπορεί ν’ ανασάνει.
Η Ρενέ γνωρίζει πως κάτω από την επιφάνεια δεν υπάρχουν μικροί και μεγάλοι. Συμβαίνουν τόσα πολλά εκεί, που είναι δύσκολο να τα κατανοήσουμε. Εξάλλου, τις πιο πολλές φορές µόνοι µας και χωρίς κανένας άλλος να το ξέρει, προσπαθούμε, να βρούµε απαντήσεις μέσα στο δικό µας βυθό, μέσα σε µία απέραντη Σιωπή.