Ερχόταν αντίθετα από μένα. Τα μάτια μας συναντήθηκαν αχόρταγα…
Με συγχωρείτε, ψιθύρισε, η ομορφιά σας με θάμπωσε
Κι εμένα η δική σας
Χαμογελάσαμε κι οι δύο. Αυτό ήταν…
Εκείνη την έλεγαν Σοφία. Εκείνον Περικλή. Συναντήθηκαν τυχαία. Κάπου στο 1900. Εκείνη ήταν ζωγράφος. Ήθελε να ανακαλύψει νέους ορίζοντες τέχνης. Εκείνος συγγραφέας. Οραματιζόταν την Ελληνική Αναγέννηση. Συναντήθηκαν κάπου στο 1900. Κοίταξαν ο ένας τον άλλον και ερωτεύτηκαν. Και ερωτεύτηκαν πολύ.
«Περικλής Γιαννόπουλος – Σοφία Λασκαρίδου, ένας τραγικός έρωτας», γράφει η Αργυρώ Μποζώνη
Και συναντιόνταν και αγκαλιάζονταν και έδιναν πύρινα φιλιά. Στην αγαπημένη τους Αττική γη. Κι εκείνος διάβαζε, έγραφε, φιλοσοφούσε. Κι εκείνη ζωγράφιζε. Κι η Αττική γη τούς έπαιρνε στην αγκαλιά της, τους δύο ερωτευμένους. Και ζούσαν την υπέρτατη ηδονή.
Αλλά ήρθε η ώρα κι έπρεπε να φύγει εκείνη μακριά. Να φύγει μακριά για να γίνει μεγάλη ζωγράφος. Για να γνωρίσει το άγνωστο στην Τέχνη της. Και τότε δάκρυσαν και πόνεσαν, πολύ. Και αποχωρίστηκαν. Κι εκείνη έφυγε για το παγωμένο Μόναχο. Κι εκείνος έμεινε πίσω στην αγαπημένη τους Ακρόπολη. Και αντάλλασσαν γράμματα φλογερά. Γράμματα αγάπης, έρωτα, νοσταλγίας. Απελπισίας. Και ζούσαν την υπέρτατη οδύνη. Κάπου στο 1900.
Και περίμεναν τη στιγμή που θα ξαναβρίσκονταν. Την στιγμή που θα έπεφταν στην αιώνια αγκαλιά, ο ένας του άλλου. Αλλά η απελπισία λύγισε εκείνον. Και τότε, της έστειλε ένα απεγνωσμένο τηλεγράφημα: “Σοφία μου, ένα ύστατο χαίρε από την Αττική γη που αφήνω για πάντα. Με άπειρα γλυκύτατα φιλιά. Χαίρε Σοφία μου. Ο Περικλής σου”.
Και εκείνη γύρισε και έζησε για πάντα στην αγαπημένη τους Αττική γη. Και του έμεινε πιστή μέχρι τα βαθιά της γεράματα. Και εκείνος έμεινε για πάντα νέος, με τα χρυσά του τα μαλλιά και το γαλάζιο ουρανό στα μάτια. Κάπου στην αιωνιότητα του Έρωτα.
Η ομάδα 4Frontal και ο Παντελής Δεντάκης συναντώνται ξανά μετά τις παραστάσεις «Ο Μουνής» και «Όλα τα μανιτάρια τρώγονται, αν και ορισμένα μόνο μία φορά» και παρουσιάζουν στην κεντρική σκηνή του Θεάτρου 104, μία παράσταση βασισμένη στα ημερολόγια τα ζωγράφου Σοφίας Λασκαρίδου (1876-1965).
Διαβάστε την κριτική της Τώνιας Καράογλου για την παράσταση
Η Σοφία Λασκαρίδου γεννήθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα στην Καλλιθέα και δεν ήταν μία γυναίκα συνηθισμένη: όμορφη, πλούσια με ισχυρό κοινωνικό status, που είχε όλη την Αθήνα στα πόδια της. Έσπασε το άβατο στη Σχολή Καλών Τεχνών, ανοίγοντας το δρόμο για τη γυναικεία παρουσία στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Ακολούθησε σπουδές στο εξωτερικό δίπλα σε μεγάλους ζωγράφους της εποχής, αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές. Και φυσικά έζησε μία μεγάλη αγάπη, μυθιστορηματικής υφής, με τον ποιητή Περικλή Γιαννόπουλο, τον επονομαζόμενο «αυτόχειρα του Σκαραμαγκά»: οι δύο τους ερωτεύτηκαν κεραυνοβόλα και βαθιά. Όσο εκείνη ήταν στο Μόναχο, κυνηγώντας το όνειρό της ως ζωγράφος, εκείνος αυτοκτόνησε: καβάλα σε ένα άσπρο άλογο, μπήκε στη θάλασσα του Σκαραμαγκά και φύτεψε μια σφαίρα στον κρόταφό του.
—
Kεντρική φωτογραφία: ©Habakis Stavros
9 Απαντήσεις
Ευχαριστώ!
Θα ήθελα πολύ να παρακολουθήσω την παράσταση!! Σας ευχαριστω
Ωραια παρασταση.
ΕΧΩ ΔΕΙ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΧΩΡΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Θελω να δω την παρασταση!!!
Μοναδικη παρασταση
Θελω να κερδισω προσκλησεις!
poly kalo
Την ομάδα 4Frontal την γνωρίζω από προηγούμενες δουλειές της. Είναι μία αξιόλογη ομάδα ηθοποιών που με έχουν κερδίσει και ακολουθώ τα βηματά τους. Σε αυτή την παράσταση με την ματιά του Κυρίου Δεντάκη είδα μία ιστορία αγάπης η οποία δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή παρόλο που διαδραματίστηκε στην Ελλάδα. Μου άρεσαν τα κουστούμια και το λιτό- άμεσο σκηνικό καταργώντας ουσιαστικά την σκηνή φέρνοντας τους ηθοποιούς σε απόσταση αναπνοης με τους θεατές. Θα έλεγα ότι είναι μία όμορφη παράσταση με αρκετά καλές ερμηνείες και ζωντανή μουσική σε κάποιες στιγμές.